Βλέπω έναν εφιάλτη. Δύο αδελφές σιαμαίες κόβουν παπαρούνες μέσα σ’ ένα κατακόκκινο λιβάδι. Η μία κόβει λουλούδια για την άλλη, τα φουστάνια τους είναι κι αυτά κατακόκκινα, τρέχουν, είναι ιδρωμένες και γελάνε. Τα μαλλιά τους είναι κατάμαυρα, ανεμίζουν πάνω τους, είναι τόσο μακριά, που σκεπάζουν το λιβάδι και φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. “Θα ’θελες να […]
“Όλα τα παιδιά, εκτός από ένα, μεγαλώνουν. Σύντομα μαθαίνουν ότι θα μεγαλώσουν, και ο τρόπος που το έμαθε η Γουέντι ήταν αυτός. Μια μέρα, όταν ήταν δύο χρονών, έπαιζε σε κάποιο κήπο και έκοψε ένα ακόμα λουλούδι κι έτρεξε μ’ αυτό στη μητέρα της. Φαντάζομαι ότι πρέπει να έδειχνε πολύ χαριτωμένη, γιατί η κ. Ντάρλιγκ […]
Από το μυθιστόρημα “Κωνσταντίνος” του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, εκδ. Καστανιώτη, 1997 Περνάει πάλι καιρός. Τον παίρνει πού και πού να του ζητήσει να κοιτάξει αν ήρθε ο τάδε δίσκος – ο Κωστής τον ακούει τώρα που μιλάει σαν να μην έχει μεσολαβήσει ο χρόνος, σαν να βρίσκονται ακόμα στον ίδιο ατελείωτο πρώτο χειμώνα. “Άμα φτιάξει ο […]
απόσυρση σε βαθμό να είναι δυσάρεστο απαράδεκτο ανέμπνευστο αδιαπέραστο άσχετο ανίερο ανόσιο αμετανόητο αντιπαθώ αποδιαρθρώνω αποσωματώνω αποδομώ δε φαντάζομαι (καθαρά) ότι μια ψυχή μπορούσε θα ήθελε θα έπρεπε ή θα και αν αυτοί ναι εγώ δεν νομίζω (καθαρά) ότι μια άλλη ψυχή μια ψυχή σαν τη δική μου μπορούσε θα ήθελε θα έπρεπε ή θα […]
Με την αιώνια επιφυλακτικότητα που σε διακρίνει, μπαίνεις πάντα από την ίδια πλευρά, όχι τόσο γιατί συνήθισες ή αγάπησες αυτό το δρομάκι, όσο γιατί αισθάνεσαι μεγαλύτερη ασφάλεια έτσι μοναχικός και αθόρυβος που εισβάλλεις. Άλλωστε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ευκολότερα καλύπτεις με τη βόλτα σου όλες τις κατευθύνσεις του πράσινου φωτοστέφανου, με την αψιά μυρουδιά κατουρλιού […]
Με μια φωτογραφική μηχανή και το Photoshop γέμισα την περιοχή μέσα και έξω από το λιμάνι, το σχολείο απέναντι από το σπίτι μου, την περιοχή του ευρύτερου κέντρου και το μπάνιο μου με ομοερωτικά στένσιλ. Θα ήταν ωραία μια βόλτα και να σε κοιτάνε αυτά τα τεράστια αγόρια…
