Παραδοσιακά, δύο παραδοχές έχουν διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι ταινίες αξιολογούνται από τον δημοφιλή γκέι τύπο. Η πρώτη – ότι οι ταινίες που γυρίζονται από γκέι για γκέι είναι κατά κάποιο τρόπο υπεράνω κριτικής – είναι, ευτυχώς, εκτός μόδας. Τα χρόνια που καθόμασταν να βλέπουμε τα πιο φρικτά σκουπίδια και αισθανόμασταν υποχρεωμένοι να […]
Ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα που έχουν γραφτεί πάνω στην ομοφυλοφιλία τα τελευταία χρόνια – αποσπάσματα του οποίου είχε φιλοξενήσει πέρυσι o «Πόθος» — αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα ολόκληρο στην Ελλάδα (στο περιοδικό «NPQ»). Επιχειρηματολογώντας στο «ο δε ανήρ να φοβάται τον άνδρα» ο Τζόναθαν Ρόου εξηγεί με έξυπνο και πειστικό τρόπο γιατί η κοινωνία πρέπει […]
Ο Παναγιώτης είναι ένας 40χρονος άνδρας που πάσχει από διπολική διαταραχή και κατάθλιψη. Μας διηγείται τη σχέση με την οικογένειά του, το ταξίδι της ομοφυλόφιλης ερωτικής του «κλίσης», καθώς και την πολιτικοποίησή του σε σχέση με αυτό το ζήτημα μέσα από την Ομάδα Πρωτοβουλία Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης. Μας μιλάει επίσης για τους έρωτές του, τη διαχείριση […]
Tης Avgi Saketopoulou, Sexuality beyond consent Η προέλευση του σαδισμού Τα ερωτικο-φιλοσοφικά γραπτά του Μαρκήσιου ντε Σαντ απασχόλησαν αρκετές σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες του εικοστού αιώνα. Αυτή η ενασχόληση έχει μια ορατή γραμμή ρήξης. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι διανοούμενοι του εικοστού αιώνα διάβαζαν τον Σαντ για τις εικονοκλαστικές και επαναστατικές δυνατότητές του. Ο […]
Όταν ήμουνα μικρός, ας πούμε 14, ξεκαλοκαιριάζαμε στο εξοχικό. Τρεις μήνες διακοπές καθότι οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι. Το σπίτι ήτανε τότε διακόσια μέτρα έξω από το χωριό, μόνο του. Ένα απόγευμα του Ιούνη, ήρθε ένα φορτηγό και άδειασε ένα βουνό από τσιμεντόλιθους στην άκρη από το οικόπεδο, θα χρησίμευσαν για να φτιάξουμε το βόθρο. […]
του Slava Mogutin Όταν ήμουν παιδί, ευχόμουν να ήμουν το slaveboy ενός χαριτωμένου γιου στην ηλικία μου σε πλούσιους masters σκλάβων στην αρχαία Ρώμη. Η ζωή και το σώμα μου θα ήταν άρρηκτα δεμένα με τις διαθέσεις του. Θα κοιμόμουν ανάμεσα στα πόδια του σαν το σκυλί. Θα γινόμουν η ζωντανή τουαλέτα του και θα […]
Αμερική, δεκαετία του ’50. Τα πρώτα χάπια της ψυχιατρικής κάνουν την εμφάνισή τους. Αντιψυχωτικά, αργότερα τα αντικαταθλιπτικά και τέλος οι βενζοδιαζεπίνες (ηρεμιστικά). Ένα νέο κομμάτι της αγοράς είναι οι γυναίκες. Κλεισμένες στο σπίτι, πάντα σούπερ σύζυγοι, με τα απείθαρχα παιδιά και, βέβαια, “φτιάχνοντας ένα γλυκό για τον μπαμπά” – για να ξέρει ότι τον αγαπάμε. […]
