Αμερική, δεκαετία του ’50. Τα πρώτα χάπια της ψυχιατρικής κάνουν την εμφάνισή τους. Αντιψυχωτικά, αργότερα τα αντικαταθλιπτικά και τέλος οι βενζοδιαζεπίνες (ηρεμιστικά). Ένα νέο κομμάτι της αγοράς είναι οι γυναίκες. Κλεισμένες στο σπίτι, πάντα σούπερ σύζυγοι, με τα απείθαρχα παιδιά και, βέβαια, “φτιάχνοντας ένα γλυκό για τον μπαμπά” – για να ξέρει ότι τον αγαπάμε. […]
Συνεχίζουμε την παρουσίαση του Doctoring the mind, αφήνοντας τον συγγραφέα να αναφερθεί γλαφυρά σε μια ιστορία ψύχωσης — μια εμπειρία που πιθανόν να είναι ανοικεία για την αναγνώστρια. Στα επόμενα ποστ θα αναφερθούμε περιληπτικά στους πρώτους προβληματισμούς του Bentall. Συντριπτική επιτυχία; Αν υπάρχει μια κεντρική διανοητική πραγματικότητα στο τέλος του εικοστού αιώνα, αυτή είναι ότι […]
Vlad does’t sleep tonight… Αυτοκολλητάκι 2
Το βιβλίο Doctoring the Mind του κλινικού ψυχολόγου Richard Bentall εκδόθηκε μετά την μεγάλη επιτυχία του Madness Explained: Psychosis and Human Nature (βραβείο βιβλίου της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας το 2004). Σκοπός του βιβλίου είναι να επισκευθεί τα ζητήματα που έθετε το παλαιότερο βιβλίο, αλλά από μια πιο απλή και εκλαϊκευμένη πλευρά – καθιστώντας τα περισσότερο […]
By Χρήστος Μπελόπουλος • belopoulos.blogspot.com Μπορεί η ψυχανάλυση αντί να είναι ένα μέσο ψυχολογικοποίησης, ένα ακόμη εργαλείο προσαρμογής, να αποτελέσει ένα όπλο κατά της εξουσίας; Στο βιβλίο τους “Ψυχανάλυση και Επανάσταση”,[1] ο Ίαν Πάρκερ(καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ, λακανικός ψυχαναλυτής και μέλος της επαναστατικής-τροτσκιστικής οργάνωσης Anti-Capitalist Resistance) και ο Νταβίντ Παβόν Κουεγιάρ(μαρξιστής καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας και λακανικής ψυχανάλυσης στο Πανεπιστήμιο του Μιτσοακάν, στο […]
Της Joanna Moncrief, International Psychiatry Vol.11, No 2, Μάιος 2014 Όταν ο Thomas Szasz συνόψισε τις φιλοσοφικές αρχές του στην ετήσια συνάντηση του Βασιλικού Κολλέγιου Ψυχιάτρων στο Εδιμβούργο το 2010, δήλωσε ότι “η ελευθερία είναι πιο σημαντική από την υγεία”. Αυτή η άποψη διαμορφώθηκε από την εμπειρία του της διαφυγής από τους Ναζί στη δεκαετία […]
“Μήπως είσαι πολύ καλά;” με ρώτησε ευθύς αμέσως όταν της είπα χαμογελώντας ότι “είμαι καλά”. Φοβόμουν πολύ το “δεν είμαι καλά”, το υγρό δράξιμο της κατάθλιψης, τη νεκρική όψη στο πρόσωπο. Τώρα έμαθα ότι πρέπει να φοβάμαι κι αν είμαι “πολύ καλά”. Το χέρι της όρισε με μια κίνηση στον αέρα μια νοητή, ισχνή γραμμούλα. […]
Βλέπω έναν εφιάλτη. Δύο αδελφές σιαμαίες κόβουν παπαρούνες μέσα σ’ ένα κατακόκκινο λιβάδι. Η μία κόβει λουλούδια για την άλλη, τα φουστάνια τους είναι κι αυτά κατακόκκινα, τρέχουν, είναι ιδρωμένες και γελάνε. Τα μαλλιά τους είναι κατάμαυρα, ανεμίζουν πάνω τους, είναι τόσο μακριά, που σκεπάζουν το λιβάδι και φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. “Θα ’θελες να […]
Κάθε χρόνο στις 6 Δεκέμβρη (ή λίγες μέρες μετά) βλέπω επετειακά ένα ξεγυρισμένο ψυχολογικό θρίλερ με ψυχιάτρους. Είναι ο δικός μου τρόπος εορτασμού των ατυχών γεγονότων που μου συνέβησαν κατά τη βίαιη πορεία της 6 Δεκεμβρίου 2014 και τα οποία με οδήγησαν σε ένα βαθύ και ακραίο ψυχωσικό επεισόδιο. Αν δεχτούμε ότι το επεισόδιο αυτό […]
