Αρχείο ΟΠΟΘ – Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης
Στο αρχείο αυτό θα εμφανιστούν σταδιακά ντοκουμέντα από τη δράση της ΟΠΟΘ στη Θεσσαλονίκη των 90s. Φιλοδοξούμε σε μια αρκετά πλήρη παρουσίαση της δράσης της, με έμφαση στις ραδιοφωνικές εκπομπές.
Η τελευταία εκπομπή στο Ράδιο Κιβωτός (1996)
Μέσα στο 1996 μεταδώθηκε η τελευταία ραδιοφωνική εκπομπή της ΟΠΟΘ στο Ράδιο Κιβωτός, το ένα από τα δύο αντιεξουαστικά ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης, έπειτα από πολύχρονη παρουσία. Στην εκπομπή αυτή παρουσιάστηκαν ηχογραφημένα αποσπάσματα από παλιότερες εκπομπές, μεταξύ των οποίων ένα ντραγκ σόου, ένα ερωτικό κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, συζήτηση για το AIDS, νεκρολογία στον Αλέξη Μπίστικα, αποσπάσματα από την εκπομπή για τα ρόζ τρίγωνα — ομοφυλοφιλία και φασισμός, ραδιοφωνικά μηνύματα και σποτ και πολλά άλλα.
Μέρος 1
Μέρος 2
Αφιέρωμα Π.Π. Παζολίνι & Αλέξης Μπίστικας
11.1006
Ομοφυλοφιλία και ναζισμός – τα ροζ τρίγωνα
12.02.1993
Συνέντευξη με την Πάολα
16.01.1990
Συνέντευξη με την Αλόμα
11.04.1990
Gay σχέσεις
ILGA / VSG / Boy Love
“Αμφί” χιουμοριστικό ερωτηματολόγιο
Θεατρικά & drag αποσπάσματα
Σήμα εκπομπής (νέο)
Ακούτε την εκπομπή της ΟΠΟΘ για το δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία
Ραδιοφωνικό σποτ για την 26η Ιούνη (παίχτηκε σε σταθμούς της πόλης)
Σποτ Ράδιο Κιβωτός (εξωγήινοι)
Σήμερα κάνε το πρώτο βήμα και γίνε ο ομοφυλόφιλος που θέλεις να είσαι
Σποτ Ράδιο Κιβωτός (Παπαδόπουλος)
Τα εξώφυλλα των τευχών του “Πόθου” βρίσκονται εδώ.
Εδω μπορειτε να κατεβασετε μια επιλογη απο τα τευχη της Α΄ περιοδου σε μορφη PDF
Ο πόθος (περίοδος Β΄)
“Ο πόθος” (περίοδος Β΄) ήταν το πρώτο gay free press στην Ελλάδα και κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη από τον Απρίλιο 1996 μέχρι τον Φεβρουάριο 2000. Εκδότης του η Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης (ΟΠΟΘ).
Η απόφαση της ΟΠΟΘ για την έκδοσή του περιελάμβανε ορισμένα κομβικά στοιχεία, με πρώτο και κυριότερο ότι θα είναι ένα περιοδικό που θα στέκεται ισότιμα με τα υπόλοιπα free press της πόλης η οποία τα καθιέρωσε. Αυτό σήμαινε εκτύπωση μεγάλων διαστάσεων (εφημερίδας), τιράζ χιλιάδων αντιτύπων, προσεγμένο σχεδιασμό, διανομή σε όλο το κέντρο της πόλης και όχι στα 3–4 “μιλημένα” gay-friendly μέρη και σταθερή, συνεπή, μηνιαία παρουσία. Με σημερινούς όρους θα λέγαμε έκφραση gay λόγου με τη μέγιστη δυνατή ορατότητα.
Μετά τα πρώτα τεύχη αποκρυσταλλώθηκαν διάφορες επιπλέον δυναμικές. Πρώτον ότι δεν υπήρχε κάποια γραμμή από τη συνέλευση για κάποιο κεντρικό ή περιφερειακό θέμα – όλα τα κείμενα ήταν ατομικά αλλά, παραδόξως, ανυπόγραφα. Τα ονόματα των συντελεστών βρίσκονταν μαζεμένα στην ταυτότητα του περιοδικού κάθε μήνα (και είναι εμπρός σε αυτή την ευθύνη που κάποια άτομα έκαναν το coming out τους σε όλη την πόλη) επισημαίνοντας έτσι ότι ναι μεν οι απόψεις είναι ατομικές αλλά η συνέλευση ενθαρρύνει και καλλιεργεί το κλίμα και το έδαφος για να κυκλοφορήσουν οι απόψεις αυτές. Δεν διορθώθηκε και δεν κόπηκε τίποτα και ποτέ. Σε μια επιστολή του ένας αναγνώστης μάς συγχαίρει για την ιδεολογική συνοχή του “πόθου”, με μια δόση έκπληξης για το αποτέλεσμα αυτό. Αυτό είναι εύκολο να εξηγηθεί, μιας και η ΟΠΟΘ είχε χρόνια παρουσίας στη Θεσσαλονίκη.
Από τις κυριότερες δραστηριότητές της ήταν η εβδομαδιαία εκπομπή στο Ράδιο Κιβωτός, που μαζί με το Ράδιο Ουτοπία, ήταν το ένα από τα δύο αντιεξουσιαστικά ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης. Εξέδιδε επίσης πάλι τον “πόθο”, (την πρώτη περίοδό του) ως μια σποραδική, underground, φωτοτυπημένη έκδοση. Αλλά, το κυριότερο, έφερε κοντά άτομα που μάλλον είχαν κάτι περισσότερο κοινό από την ομοφυλοφιλία τους. Τα άτομα αυτά ήταν η συνέλευση που ανέλαβε την έκδοση του “πόθου” ως free press.
Είναι κοινό μυστικό στην πόλη ότι δεν υπήρχε εικονική ισοτιμία στην έκφραση. Κάποια άτομα ήταν χειμαρρώδη, ανήσυχα, εκφραστικά, με προνομιακή πρόσβαση στο internet (που μόλις είχε έρθει στην Ελλάδα), με μεταφράσεις και επιρροές που γνώρισαν στον αναγνώστη όρους, έννοιες και πολιτικές που σήμερα θεωρούμε αυτονόητες. Κάποιοι ήταν λακωνικοί, έγραφαν σύντομα αιχμηρά σημειώματα μία στο τόσο. Άλλοι κράτησαν μια μέση οδό κι άλλοι περιορίστηκαν σε βιωματικά κείμενα κυρίως. Τέλος υπήρχαν και οι εξωτερικοί συνεργάτες, όπως άτομα από την ομάδα “Κράξιμο” ή ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος με τα οποία είχαμε σταθερή επικοινωνία. Όλες και όλοι αυτοί εμφανίζονταν μαζί στην ταυτότητα του περιοδικού και αυτοί ήταν “ο πόθος”.
Εκτός από την υποβολή κειμένων και την εβδομαδιαία συνέλευση, στο παιχνίδι ήταν και η κατασκευή των τευχών. Για να κρατηθεί το κόστος χαμηλό, παίρναμε τυπωμένα τετρασέλιδα από τον τυπογράφο συσκευασμένα σε πάρα πολλές κούτες. Μετά μαζευόμασταν στο σπίτι που διέθετε ένα συγκεκριμένο άτομο και όλοι μαζί διπλώναμε τα τετρασέλιδα και τα βάζαμε το ένα μέσα στο άλλο για να κατασκευαστεί το τεύχος. Ήταν μια διαδικασία που ξεκινούσε από αργά το απόγευμα (με τις πρώτες αφίξεις) και κρατούσε πολύ πιο μετά από τα μεσάνυχτα. Ήταν εκεί που ανταλλάσσονταν προσωπικές ανησυχίες, οι σεξουαλικές κυρίως περιπέτειες του καθενός, τα νέα της πόλης, ήταν εκεί που το βίωμα μετασχηματίζονταν σε πολιτική, εκεί που με μουτζουρωμένα από φρέσκο μελάνι χέρια είχαμε ώρες ώρες την πεποίθηση ότι ίσως αλλάζουμε τον κόσμο.
Τον δικό μας κόσμο, πάντως, σίγουρα.
Θα ήταν, επομένως, άχαρο να περιοριστεί κανείς σε μια απλή παράθεση ενός link, σε μια φωτοτυπημένη παράθεση κειμένων και να υποτιμήσει έτσι το πάθος που κρύβονταν μέσα στον “πόθο”. Από την άλλη, 15 χρόνια μετά, δίχως κάποια απολογιστική ή άλλου είδους συνέλευση μετά το απότομο σταμάτημα, είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς παθιασμένα δίχως την υποψία ότι η δική του ματιά μπορεί να μην είναι η ματιά κάποιου άλλου. Εντούτοις, θα επικαλεστώ και πάλι τη μέθοδο που έβγαιναν τα τεύχη: αν και είμαι ένας, έδωσα βήμα σε όλους τους άλλους, αλλά και οι άλλοι έδωσαν βήμα σε μένα.
Τα άτομα αυτά, εμπλεκόμενα στη διαδικασία έκδοσης, αλλά και στις εκπομπές παλιότερα, άλλαξαν ριζικά και ανεπανάληπτα τη ζωή μου, και θα ήθελα να το υπογραμμίσω αυτό με κάθε τρόπο και έμφαση.
Ζήσαμε μια περιπέτεια αξέχαστη, στο βαθμό που ο καθένας τη ζούσε ως τέτοια, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Με τα λόγια του Τζόνυ, που έχει πια πεθάνει, αν με ρωτούσατε αν υπήρξα ποτέ ευτυχισμένος, θα απαντούσα: ευτυχισμένος δεν ξέρω, αλλά 1996-2000 Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης, τα πιο ανέμελα χρόνια.
Εδω μπορειτε να επισκευθείτε τη σελιδα του Ποθου (Β΄περιοδος)Τηλεόραση
Παραθέτουμε αρχεία που έχουν διασωθεί από τηλεοπτικές εμφανίσεις μελών της ΟΠΟΘ.
Στην εκπομπή της Ωμέγα TV έχει σιγασθεί ο ήχος σε ορισμένα σημεία λόγω ζητημάτων πνευματικών δικαιωμάτων του YouTube. Η εκπομπή της ΕΤ3 “Ο δρόμος προς τον πλησίον είναι μακρύς” είναι μονταρισμένη από τον κάτοχο και απουσιάζουν ορισμένα αποσπάσματά της.