Ένα απόγευμα έφεραν οι μπάτσοι στο ψυχιατρείο έναν παππού. Όπως είθισται από το πρωτόκολλο, αφού τον βάλανε στο απέναντι διαγώνια θάλαμο, του δέσανε το πόδι στο κρεβάτι. Και φύγανε. Μετά από μια ώρα περίπου άρχισε να εκπέμπεται ένα μονότονο lament από τον θάλαμο: “Αγία Αναστασία μου… Αγία Αναστασία μου… Αγία Αναστασία μου… Αγία Αναστασία μου…” […]
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1996. Η ΟΠΟΘ – Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης ζητά συνέντευξη από τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο για την εφημερίδα της “ο πόθος”, το πρώτο δωρεάν μηνιαίο γκέι free press στην Ελλάδα, με αφορμή την κυκλοφορία από τα “Τραγούδια της Αμαρτίας”. Ένα από τα χέρια που πάτησε REC στο κασετοφωνάκι ήταν και το δικό μου. […]
Because the night belongs to lovers, because the night belongs to us — Patti Smith (άντε γαμήσου κι εσύ) Ερωτούνται οι δευτεροκυματικές της συνέλευσης: γιατί η φωνή στη μικροφωνική ΠΡΕΠΕΙ να ειναι γυναικεία; ε; Μόλις είχα πάει στην πορεία 6 δεκ και είχα κλειδωθεί απ’ έξω από το σφαγείο τους. Κι αυτή η φωνή, αυτή […]
Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 1997, στέκι Ιατρικής. “Πηγαίνω θέατρο για να δω τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή (…) τέτοιον που δεν θα μπορέσω – ή δεν θα τολμήσω – να τον δω ή να τον ονειρευτώ, και που ωστόσο ξέρω πως έτσι είναι”, γράφει μεταξύ άλλων ο Ζενέ στο κείμενό του “Πώς παίζονται […]
Όταν ήμουν παιδί, ευχόμουν να ήμουν το slaveboy ενός χαριτωμένου γιου στην ηλικία μου πλούσιων αφεντικών σκλάβων στην αρχαία Ρώμη. Η ζωή και το σώμα μου θα ήταν άρρηκτα δεμένα με τις διαθέσεις του. Θα κοιμόμουν ανάμεσα στα πόδια του σαν το σκυλί. Θα γινόμουν η ζωντανή τουαλέτα του και θα ξυπνούσα στο μέσον της […]
Ως γκέι άνδρες έχουμε μάθει από μικροί ότι το σώμα μας βρίσκεται υπό συνεχή επιτήρηση και πειθάρχηση. Καθώς το γυμνό σώμα έχει την ιδιότητα να εκπέμπει την σεξουαλική επιθυμία του σε άλλα σώματα, είναι προφανές ότι το γκέι ανδρικό, εφηβικό ή παιδικό σώμα οφείλει να σκεπαστεί, να καλυφθεί, να κρυφτεί, ώστε να ακυρωθεί το αίσχος […]
Ο πιο όμορφος πάνκης όλου του κόσμου ήταν στη συναυλία ναυτία στο βιολογικό κάποιον μακρινό σεπτέμβρη των 90ς. Είχε πέσει στα γόνατα και είχε καρφώσει το κούτελο στο τσιμέντο, προσκυνημένος, τελείως εκτεθειμένος και ευάλωτος κυριολεκτικά και συμβολικά. Ήταν τελείως κόκαλο, ακίνητος, και δεν έδινε πολλά σημεία ζωής. Δεν ξέρω πως θα ήταν sober και δεν […]
Αγαπητό περιοδικό,http://www.10percent.gr/old/issues/200410/14.html Πριν λίγες μέρες μου απαγορεύτηκε η είσοδος σε ένα cafe-bar της πόλης μας (Θεσσαλονίκη) το Pasta Flora Darling. Αρνήθηκαν να εξυπηρετήσουν εμένα και την παρέα μου, προβάλλοντας τη φτηνή και ανυπόστατη δικαιολογία ότι όλα τα τραπέζια ήταν ρεζερβέ. Όταν ζήτησα από τον ιδιοκτήτη το λόγο που δεν με εξυπηρετούν, αφού υπήρχαν ελεύθερα τραπέζια, […]
Ήταν εκεί 30 τραβεστί όλες κι όλες, μεγάλης ηλικίας οι περισσότερες. Η Τζένη, η Χαρούλα, η Ρομπέρτα, η Κοκάλω, η Σάσα, η Ζανέττα η Πατρινιά… Την διάβασαν σε ένα απόμερο εκκλησάκι του Τρίτου Νεκροταφείου, φαντάζομαι εκεί που πάνε οι παραμελημένοι. Το φέρετρο είχε στηριχτεί σε ένα φθαρμένο κασόνι που πρόχειρα το κάλυπτε ένα κόκκινο ιερατικό […]
Κατά τη διάρκεια αυτών των φαντασιώσεων δολοφονίας Ο Ρόναλντ Ρήγκαν και το εννοιακό αυτοκινητικό δυστύχημα. Διεξήχθησαν πολυάριθμες μελέτες σε ασθενείς με συφιλιδική παράλυση (διάχυτο συφιλιδική μηνιγγοεγκεφαλίτιδα), τοποθετώντας τον Ρήγκαν σε μια σειρά προσομοιωμένων αυτοκινητικών ατυχημάτων, π.χ. πολλαπλές και μετωπικές συγκρούσεις, επιθέσεις σε αυτοκινητοπομπές (μια διαιωνιζόμενη έμμονη ιδέα ήταν οι φαντασιώσεις προεδρικών δολοφονιών, ενώ τα υποκείμενα […]
