Έχω δει όλες τις συναυλίες Diamanda Galas στην Ελλάδα, με εξαιρεση τις τελευταίες εμφανίσεις στο Παλλάς: προτιμώ να τα ακούω από το CD δίχως τις avantgarde μαντάμες που ζητάνε Μπέλλου. Εδώ λοιπόν βλέπουμε και απολαμβάνουμε ένα μοναδικό έργο τέχνης. Στον ήχο είναι η Diamanda που τραγουδά “Είμαι ο Αντίχριστος” καταμεσίς της επιδημίας. Τα visuals είναι […]
Όταν ήμουνα μικρός, ας πούμε 14, ξεκαλοκαιριάζαμε στο εξοχικό. Τρεις μήνες διακοπές, καθότι οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι. Το σπίτι ήτανε τότε 200 μέτρα έξω από το χωριό, μόνο του. Ένα απόγευμα του Ιούνη, ήρθε ένα φορτηγό και άδειασε ένα βουνό από τσιμεντόλιθους στην άκρη από το οικόπεδο, θα χρησίμευαν για να φτιάξουμε τον βόθρο. […]
1993. Έξω από το στούντιο του Ράδιο Κιβωτός, στην οδό Καραϊσκάκη κοντά στη Σχολή Τυφλών, περίμενε ένα παρατημένο αγόρι, ένα αγόρι που ερχόταν ξανά και ξανά και κοίταζε μέσα. Μια μέρα το πλήσιασαμε και του μιλήσαμε: Πώς σε λένε, βρε; Γιάννη, μας είπε. Αντε έλα μέσα, μη στέκεσαι στο κρύο. Κι έτσι ο Τζώννυ ήρθε […]
Η αντι-κοινωνική στροφή Το No Future, το magnum opus του Lee Edelman για την κουήρ αρνητικότητα, προσφέρει μια σειρά από κρίσιμα μαθήματα για τους baedlings. Με άλλα λόγια, για εκείνους από εμάς των οποίων η queerness σημαίνει την άρνηση της κοινωνίας και όχι κάποια διαπραγμάτευση με αυτή ή εντός αυτής. Στο διάβασμά μας και στη […]
Θεσσαλονίκη, 199-κάτι, μόλις είχε προβληθεί το Paris Is Burning. Μας σταματάνε βραδιάτικα τρεις σύντροφοι αγχωμένα Ναυαρίνου με Καμάρα ούτε “γεια” δεν είπανε. “Πώς να σας λέμε εσάς; Ομοφυλόφιλους, γκέι, αδερφές; Πώς θέτε να σας λέμε εσάς;” Τα λαμπάκια από όλα τα τοστάδικα και κρεπατζήδικα αναβόσβηναν μαζί, Ναυαρίνου με Καμάρα μετά τα μεσάνυχτα, η αγαπημένη μου […]
Φτιάχνω κάτι μπουκάλια με ρετσίνα γεμάτα γόπες από τσιγάρα. Είναι αρκετά απλά επιλογή: στα τενεκάκια μπίρα δεν βλέπεις αν το γέμισες, τα πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια λιώνουν από την κάφτρα, το σταχτοδοχείο είναι ξέχειλο και το πάτωμα πλαστικό, καίγεται, και είμαι στο νοίκι. Κάποτε με ζήτησαν ένα τέτοιο μπουκάλι για να γίνει ινσταλέησον στο Fine […]
Ο Pierre Bourdieu συνοψίζει μια θεμελιώδη διαπίστωση της αχανούς ανθρωπολογικής και φιλοσοφικής γραμματείας όσον αφορά την δώρηση όταν παρατηρεί ότι “τα μείζονα χαρακτηριστικά της εμπειρίας του δώρου είναι, δίχως αμφιβολία, η ασάφειά του”. Αυτή η ασάφεια βρίσκεται εν μέρει στη δύναμη του δώρου να δένει τον παραλήπτη στον δωρητή, να δημιουργεί μια εν δυνάμει κατάσταση […]
Το 2009, ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Τζέιμς Μαρτέλ δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τον τίτλο «Οι δημόσιες συνωμοσίες του Μακιαβέλλι». Το άρθρο αυτό, (που κατά καιρούς σκεφτόμουν να μεταφράσω αλλά δεν τα κατάφερα ακόμα· ελπίζω κάποτε να βρω το χρόνο), επικεντρωνόταν όχι στο καθαυτό, με στενή έννοια πολιτικό έργο του Μακιαβέλλι, αλλά στα λιγότερο […]
Ντ. Χριστιανόπουλος
Άρχισα να ακούω αναγκαστικά The Clash όταν άρχισα να κάνω παρέα με τον μικρότερο αδερφό του πάνκη του χωριού, δηλαδή με μια μικρογραφία του Paul Simonon στα πολύ νιάτα του εκεί κάπου στα καπνοχώραφα των Σερρών. Θυμήθηκα κι αυτήν την επιθυμία διότι μάλλον έχει έρθει η στιγμή που έρχεται σε πολλούς ανθρώπους, η στιγμή που […]
