Την πρώτη φορά που είδα την Diamanda Galas ήταν το 1991-2 πρωτοετής στο πανεπιστήμιο. Η συναυλία ήταν στον Μύλο, αλλά ο συναυλιακός χώρος είχε μια πρωτοτυπία: ήταν γεμάτος στρογυλά τραπεζάκια που θα καθόσουν και θα έπινες το ποτό σου. ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ; Ανέβηκα επάνω στο πατάρι, κι εκεί τα ίδια. Κι έτσι αποφάσισα ότι το μόνο […]
Το Αναταραχή Φύλου της Judith Butler είναι μια λαμπρή προσπάθεια να χωρέσουν κάποιες από τις ριζοσπαστικές απόψεις της σκέψης της Wittig εντός ενός εφαρμόσιμου πολιτικού προγράμματος. Απηχώντας τη Wittig, η Butler ρωτά: “Σε ποιο βαθμό η κατηγορία των γυναικών επιτυγχάνει σταθερότητα και συνοχή μόνο στο γενικό πλαίσιο της ετεροφυλοφιλικής μήτρας;” Αναγνωρίζοντας τη σημασία του πώς […]
“Για Πάντα στο Σκοτάδι”, μια performance για τα 6 χρόνια Μωβ Καφενείο. 30.05.2015 κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ.
Η πρόσληψη του ανδρικού σώματος αλλάζει. Από τον καιρό του αυτονόητου “τι κοιτάς ρε;”, αρκετοί σημερινοί άντρες αναζητούν ενεργητικά το βλέμμα της αντικειμενοποίησης επάνω τους. Μέσα από διάφορες οδούς, μία εκ των οποίων είναι και η metrosexuality, εμφανίζονται εκτεθειμένοι, παθητικοί εμπρός το βλέμμα των ματιών των άλλων ή της φωτογραφικής κάμερας. Στρέητ άντρες που γέρνουν […]
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1996. Η ΟΠΟΘ – Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης ζητά συνέντευξη από τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο για την εφημερίδα της “ο πόθος”, το πρώτο δωρεάν μηνιαίο γκέι free press στην Ελλάδα, με αφορμή την κυκλοφορία από τα “Τραγούδια της Αμαρτίας”. Ένα από τα χέρια που πάτησε REC στο κασετοφωνάκι ήταν και το δικό μου. […]
Because the night belongs to lovers, because the night belongs to us — Patti Smith (άντε γαμήσου κι εσύ) Ερωτούνται οι δευτεροκυματικές της συνέλευσης: γιατί η φωνή στη μικροφωνική ΠΡΕΠΕΙ να ειναι γυναικεία; ε; Μόλις είχα πάει στην πορεία 6 δεκ και είχα κλειδωθεί απ’ έξω από το σφαγείο τους. Κι αυτή η φωνή, αυτή […]
Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 1997, στέκι Ιατρικής. “Πηγαίνω θέατρο για να δω τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή (…) τέτοιον που δεν θα μπορέσω – ή δεν θα τολμήσω – να τον δω ή να τον ονειρευτώ, και που ωστόσο ξέρω πως έτσι είναι”, γράφει μεταξύ άλλων ο Ζενέ στο κείμενό του “Πώς παίζονται […]
Όταν ήμουν παιδί, ευχόμουν να ήμουν το slaveboy ενός χαριτωμένου γιου στην ηλικία μου πλούσιων αφεντικών σκλάβων στην αρχαία Ρώμη. Η ζωή και το σώμα μου θα ήταν άρρηκτα δεμένα με τις διαθέσεις του. Θα κοιμόμουν ανάμεσα στα πόδια του σαν το σκυλί. Θα γινόμουν η ζωντανή τουαλέτα του και θα ξυπνούσα στο μέσον της […]
ClaudeMarie Dubufe, Απόλλων και Κυπάρισσος, 1821 Το κυρίαρχο ρεύμα σκέψης που οριοθετεί το σύγχρονο λόγο του κινήματος της γκέι απελευθέρωσης (ή καλύτερα των queer) οφείλει πάρα πολλά στο Γάλλο φιλόσοφο και ακαδημαϊκό Michel Foucault. Για τον M. Foucault ο ομοφυλόφιλος είναι ανύπαρκτος: δεν υπήρξαν ποτέ ομοφυλόφιλοι ούτε τότε ούτε τώρα. Υπήρξε και υπάρχει μόνο η πράξη […]
