Από το βιβλίο “Κωνσταντίνος”, του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, 1996 Όταν έρχεται ο Κωστής στο σπίτι, όποιος κι αν είναι πλάι στον Παναγιώτη – γιατί τώρα πάντα κάποιος είναι κοντά του στο δωμάτιο του αρρώστου –, σηκώνεται και πάει στην κουζίνα να τους αφήσει μόνους. Ο Παναγιώτης τους είναι σε καλά χέρια. Αισθάνονται την αγάπη, τη συγκίνηση […]
Πολύ γκέι * λίγο dark Μια εκτεταμένη γκέι δράση έλαβε χώρα μετά τα Χριστούγεννα και λίγο πριν την Πρωτοχρονιά του 2023. Περίπου 200 ασπρόμαυρες αφισέτες κολλήθηκαν πάνω από την Εγνατία και κάτω από Αγ. Δημητρίου, στις παράλληλες και κάθετες οδούς. Όλες έφεραν ένα γκέι ανδρικό σώμα σε δράση με ένα άλλο, ή ημίγυμνο μόνο του […]
“Όλα τα παιδιά, εκτός από ένα, μεγαλώνουν. Σύντομα μαθαίνουν ότι θα μεγαλώσουν, και ο τρόπος που το έμαθε η Γουέντι ήταν αυτός. Μια μέρα, όταν ήταν δύο χρονών, έπαιζε σε κάποιο κήπο και έκοψε ένα ακόμα λουλούδι κι έτρεξε μ’ αυτό στη μητέρα της. Φαντάζομαι ότι πρέπει να έδειχνε πολύ χαριτωμένη, γιατί η κ. Ντάρλιγκ […]
Ντίνος Χριστιανόπουλος λογοτέχνης Η ΗΘΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ Τώρα τι να σας πω; Εγώ ήρθα κυρίως για ν’ ακούσω κι όπως βλέπω ήρθα τόσο αργά και δεν μπόρεσα να ακούσω τίποτα. Αλλά ίσως και καλύτερα έτσι, γιατί από το λόγο που άκουσα το ρίξατε πολύ στην κουλτούρα και στη θεωρία και κατάντησε το θέμα ουσιαστικά […]
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ανήκει στις μορφές και στα «είδη» των πνευματικών ανθρώπων που κι αν ακόμα διαφωνείς ή και δυσφορείς με τα τσουχτερά λεγόμενά τους ή αμφισβητείς ένα μέρος τους έργου τους, σου υποβάλλουν την εκτίμηση και το σεβασμό (Χρησιμοποιούμε τον πληθυντικό γιατί η περίπτωση του Χριστιανόπουλου πιστεύουμε πως είναι μοναδική). Ο Χριστιανόπουλος ό,τι έχει […]
Ήταν νεαρός, συνομήλικος μου σχεδόν, όμορφος, περιποιημένος και από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη συνέλευση έδειχνε διάθεση για πρωτοβουλίες. Και πολύ σύντομα πήρε μια από αυτές: “Θέλετε να διαβάσουμε στην εκπομπή ιστορίες από ομόφυλα ζευγάρια;” ρώτησε. Αποδείχτηκε πως είχε στην κατοχή του έναν από εκείνους τους ογκώδεις γκέι τόμους που ήταν της […]
Μετά το ποταμάκι που ξέβγαζε φυτοφάρμακα και λύματα από ένα έλος ήταν η δική μας μεριά. Εκεί μαζευόμασταν όλοι οι γυμνιστές, γκέι και στρέιτ. Εμείς βέβαια ήμασταν τότε, πάνω απ’ όλα, περήφανοι. Πράγμα που σήμαινε ότι κάναμε αισθητή την παρουσία μας, με γέλια και πειράγματα αλλά, κυρίως, με μια σημαία του ουράνιου τόξου που σίγουρα […]
Από το μυθιστόρημα “Κωνσταντίνος” του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, εκδ. Καστανιώτη, 1997 Περνάει πάλι καιρός. Τον παίρνει πού και πού να του ζητήσει να κοιτάξει αν ήρθε ο τάδε δίσκος – ο Κωστής τον ακούει τώρα που μιλάει σαν να μην έχει μεσολαβήσει ο χρόνος, σαν να βρίσκονται ακόμα στον ίδιο ατελείωτο πρώτο χειμώνα. “Άμα φτιάξει ο […]
Πήρα το ταξί από Λεωφόρο Στρατού, πάνω από Καλαχάρι. Θα ήταν 11.30 το βράδυ. Έκατσα πίσω γιατί είχε άλλο επιβάτη μπροστά. Με βόλευε κιόλας, με άφηνε μόνο μου στη μελαγχολία μου. Δεν ξέρω γιατί είχα φύγει από το μέρος του ψωνιστηριού πριν ακόμα αρχίσει καλά καλά το τζέρτζελο. Ξέρω μόνο ότι έγερνα στην πόρτα του […]
Από τη συλλογή διηγημάτων του Γιάννη Παλαμιώτη “Από το πάρκο στο κενό”. Επανεκδόθηκε το 2008 από τις εκδόσεις “Πολύχρωμος Πλανήτης” Με την αιώνια επιφυλακτικότητα που σε διακρίνει, μπαίνεις πάντα από την ίδια πλευρά, όχι τόσο γιατί συνήθισες ή αγάπησες αυτό το δρομάκι, όσο γιατί αισθάνεσαι μεγαλύτερη ασφάλεια έτσι μοναχικός και αθόρυβος που εισβάλλεις. Άλλωστε, κατ’ […]
