Skin and Bone, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1996. Η ζωή δυο ερωτευμένων sex workers. Το είδα με τη μισή αίθουσα και την πούτσα κάγκελο, γιατί οι υπόλοιποι φύγανε.

ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, KIDS.

Όποιος απογοητεύεται το 1996, σέρνεται στα τέσσερα και παρακαλάει το 2015. Αντε βρε, ΣΥΡΙΖΑ έχουμε, υπάρχει ένα κομμάτι κρατικά επιδοτούμενης ευτυχίας για όλους. Σαν κι αυτή που δείχνετε στη Νανά, γιατί είχε χαμόγελο και καλή συμπεριφορά όταν την εξευτέλιζαν στο νοσοκομείο. “Γιατί είναι και θέμα συμπεριφοράς” όπως μας είπατε με νόημα. Αν διαβάζατε ποτέ κανά βιβλίο που να μην είναι δογματικά “γκέι” θα ξέρατε ότι η φάρα σας έχει περιγραφεί αναλυτικά: “Χαμογέλα, ρε, τι σου ζητάνε;”