a message from our sponsors
Leave a comment

Και έχω τέτοια σχέδια

Την πρώτη φορά που τον συνάντησα ήταν δεκατεσσάρων, παράξενος και δυστυχισμένος. Οι γονείς του τον είχαν φέρει σε μένα για να “θεραπευτεί”. Ήταν… αμόρφωτοι. Σε άγνοια. Δεν καταλάβαιναν ότι ο γιος τους δεν ήταν σαν κι αυτούς, σαν οποιονδήποτε άλλον. Ως επιστήμονας, είδα ένα νέο είδος ανθρώπινου όντος – Homo sapiens potens, έτσι είχε αρχίσει η βιβλιογραφία να αποκαλεί ανθρώπους σαν κι αυτόν. Όσον αφορά του γονείς του, δεν μπορούσαν καν να διακρίνουν τα χαρίσματά του από το ότι ήταν “μια πούστρα αδερφή”, όπως το έθεσε ο πατέρας του. Ήταν μια δυστυχής κατάσταση, και καθώς ούτε αυτοί ούτε αυτός ήταν πρόθυμοι για τον εγκλεισμό του στο ίδρυμα που πρότεινα, η μόνη εναλλακτική ήταν να τον αφήσω στη φροντίδα τους.

Δεν τον είδα ξανά παρά μόνο όταν προσέγγισα τους δικηγόρους τους, τρία χρόνια μετά. Η δίκη πήγαινε χάλια και ο Τύπος δεν μπορούσε να αποφασίσει με ποιανού μεριά είναι. Στην αρχή τους είχε αρέσει η οπτική ενός εφήβου που υπέφερε στα χέρια των χωριατών ομοφοβικών γονιών του, αλλά ο όχλος μπορεί να δείξει κατανόηση σε μια πατροκτονία μέχρι σε έναν βαθμό. Αφότου συμφώνησα να καταθέσω, οι εφημερίδες τα είχαν δώσει όλα στην άποψη ότι οι “υπερδυνάμεις” του (όπως επέμεναν να τις αποκαλούν) συνιστούσαν νομικά παραφροσύνη. Αυτό δεν ήταν τελείως ακριβές – οι αποδείξεις μου σχετίζονταν με το ερώτημα της εκούσιας πράξης, μια σκοτεινή περιοχή όταν έχεις να κάνεις με ΥπερΕυαίσθητα Άτομα – αλλά είχε το ίδιο αποτέλεσμα στο τέλος: αθώος λόγω ψυχικής ασθένειας ή βλάβης, η οποία είναι και ο τρόπος με τον οποίον έφτασε να είναι νοσηλευόμενος στις εγκαταστάσεις μας.

The first time I met him he was fourteen 4 copy

Αρχικά, επέλεξα μια διακριτική προσέγγιση και τον ανέθεσα σε μια από τις πλέον χαρισματικές υφιστάμενές μου. Τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, αλλά μέσα σε μερικούς μήνες έγινε πεπεισμένη (σχεδόν παράλογα) για την αθωότητά του – εννοώντας ότι πίστευε ότι δεν το έκανε, όχι ότι απλά ότι άξιζε να αθωωθεί από την υπαιτιότητα. Της υπενθύμισα ότι δεν είμαστε κατήγοροι αλλά γιατροί, έχοντας έναν θεραπευτικό παρά διερευνητικό ρόλο. Έδειχνε να συμπλέκεται με αυτή τη διάκριση και τελικά έπρεπε να την μεταθέσω: Μπορούσα να δω πόση πίεση της προκαλούσε αυτή η υπόθεση.

Ο ασθενής ανατέθηκε μετά σε έναν υποσχόμενο νεαρό άντρα που μόλις είχε τελειώσει το μεταπτυχιακό και το ντοκτορά του. Ήταν ανυπόμονος να εργαστεί με ένα ΥπερΕυαίσθητο Άτομο και εγώ ήμουν χαρούμενος που βρήκα έναν νέο γιατρό που θα μπορούσε να βοηθήσει τον βασανιζόμενο ασθενή μας. Στην αρχή υπήρχε ένταση μεταξύ τους – του άρεσε η προηγούμενη γιατρός του, για προφανείς λόγους – αλλά σύντομα αναπτύχθηκε μια σχέση και αυτή τη φορά δεν υπήρχαν βλακείες να ανοιχτεί ξανά η νομική υπόθεσή του. Μόνο όταν μια από τις νοσοκόμες αποφάσισε να με ενημερώσει, όμως, ανακάλυψα ότι ο νέος γιατρός του σχεδίαζε μυστικά να τον βοηθήσει να δραπετεύσει. Όταν πήγα στο δωμάτιο του ασθενούς για αντιπαράθεση, έπιασα τον γιατρό πεσμένο στα γόνατα, να του κάνει στοματικό σεξ.

Ήταν θέμα τύχης, στην πραγματικότητα, που έπεσα επάνω τους in flagrante. Αν κάποιος άλλος τους είχε ανακαλύψει, θα έπρεπε να γίνει πλήρης διερεύνηση αυτού που, τεχνικά, ήταν βιασμός: όταν βρίσκεται υπό την φροντίδα ενός γιατρού, ο ασθενής δεν μπορεί νόμιμα να συναινέσει σε σεξουαλικές σχέσεις. Μιλώντας ψυχολογικά, όμως, η παραβίαση μάλλον έδειχνε προς την άλλη κατεύθυνση: ο “έλεγχος του μυαλού” έχει τώρα προστεθεί στη λίστα των υπερφυσικών συμπεριφορών που έχουν παρατηρηθεί στον ασθενή. Σε κάθε περίπτωση, έδωσε τέλος σε μια κατά τα άλλα διακεκριμένη καριέρα – ο άτυχος γιατρός έχει αναπτύξει μια παμφάγα εμμονή με τον πρώην ασθενή του, και τώρα είναι ασθενής σε μια από τις άλλες πτέρυγές μας.

The first time I met him he was fourteen 16 copy

Κάτω από τις ρητές οδηγίες μου, κανείς δεν πρόκειται να έρθει σε επαφή με τον ασθενή ή να του μιλήσει απευθείας, εκτός από εμένα. Έχει μεταφερθεί στο κελί μας ύψιστης ασφάλειας, και οι καθημερινές συναντήσεις μας διεξάγονται μέσα από γυαλί ασφαλείας. Παρόλο που προσπαθώ επίπονα να τονίσω ότι δεν είναι αιχμάλωτος – ότι ο περιορισμός του είναι για τη δική του ασφάλεια – δεν δείχνει να με πιστεύει. Του φέρνω άρθρα εφημερίδων για άλλους ΥπερΕυαίσθητους, μερικοί από τους οποίους έχουν αναπτύξει κάποιο είδος ηρωο-μανίας, σώζοντας ανθρώπους από τους αποκαλούμενους “υπέρ κακούς”. Του εξηγώ πόσο τυχερός είναι που υπόκειται σε αγωγή, σε αντίθεση με αυτές τις φτωχές, παραπλανημένες ψυχές.

Δυσανασχετεί μαζί μου, φυσικά. Με βλέπει ως το λόγο της απομόνωσής του. Αλλά, για να μιλάμε αρκετά ειλικρινά, είμαι το μόνο άτομο που έχει απομείνει και νοιάζεται για αυτό το παιδί. Αργά αλλά με βεβαιότητα, αρχίζουμε να σημειώνουμε πρόοδο – αρχίζει να ανοίγεται σε μένα, να με εμπιστεύεται, πράγμα που πρέπει να είναι καλό. Όσο πιο σύντομα συνειδητοποιήσει ότι έχω κατά νου το δικό του όφελος – ότι ήταν για το δικό του καλό που τον διαχώρισα από τους άλλους γιατρούς του, που κατέθεσα υπέρ της ψυχικής του αναπηρίας, κι ότι φρόντισα να δολοφονηθούν οι γονείς του – τόσο πιο σύντομα θα μπορώ να προωθήσω τα σχέδιά μου για αυτόν. Και έχω τέτοια σχέδια.

The first time I met him he was fourteen 1 copy

Πηγή: bzork

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.