Ο πόνος δεν είναι όμορφος

Στην εγκατελειμμένη βιομηχανική περιοχή της Ζυρίχης επικρατεί σκοτάδι. Ο Tommy κατεβαίνει από το ταξί και ψάχνει τα σημάδια. Φορά μαύρες αρβύλες Martens με ροζ κορδόνια, τζιν βερμούδα, στενό μπλουζάκι και μια φτηνή ζώνη με καρφιά. Τα μάτια του εκπέμπουν λέιζερ, τα πόδια του ίσα που πατούν στο έδαφος, η ανάσα του είναι κοφτή από την ένταση. Κινείται σαν αρπακτικό μέσα στα σωριασμένα σκουπίδια, τις σκοτεινές πόρτες που χάσκουν, τα χυμένα υγρά και τη λάσπη. Οσμίζεται τον αέρα, η νύχτα είναι γεμάτη ήχους που μόνο εκείνος μπορεί να ακούσει, η Δύναμη έχει γεμίσει κάθε μυ στο κορμί του αν δώσει μια γροθιά οι σάπιοι σοβάδες θα πέσουν οι παλιές αποθήκες θα καταρρεύσουν μονάχα αυτός Τροπαιούχος δρασκελίζει πάνω στα χαλάσματα αφήνοντας ουρλιαχτά σαν λύκος.

Το πρώτο κερί είναι αναμμένο στην αρχή από ένα στενό δρομάκι. Στο βάθος τον περιμένει ακόμα ένα και μετά ένα άλλο κι ένα άλλο κι ένα άλλο… Η μουσική ακούγεται υπόκωφα από το εσωτερικό του εργοστασίου. Στην πόρτα ένας skinhead του χαμογελά με ζαρωμένα τα χείλη σε μια γκριμάτσα Μεφιστοφελή. Του σφραγίζει το χέρι, ο Tommy κοιτά το Σφράγισμα και ορμά μέσα στο Aera.

Η μπότα από την ebm δε σε αφήνει να ακούσεις ούτε τη σκέψη σου. Εκατοντάδες skinhead-στρατιωτικά-παντελόνια-γυμνοί-από-τη-μέση-και-πάνω χορεύουν εκπέμποντας κύματα ενέργειας στην κοιμισμένη πόλη. Ένα παιδικό τρενάκι περνά αγκομαχώντας από μπροστά του κουβαλώντας ένα λέιζερ, ψυχεδελικά σχέδια φωτός στα υγρά ντουβάρια. Ο Tommy βουτά στην Κόλαση, τα μάτια του κοιτούν άγρια την αντρική σάρκα γύρω σπρώχνει για να κάνει χώρο μπράτσα ακουμπούν ξένα μπράτσα ζεστές ανάσες στο προσωπό του και μια μυρωδιά τεστοστερόνης σέρνεται στο τσιμεντένιο πάτωμα. Ποτέ άλλοτε δεν είχε βρεθεί με τόσους skinhead μαζί.

«Bist du allein?» ή κάτι τέτοιο από ένα ίδρωμένο αγόρι που χαμογελά δείχνοντας τα κοφτερά δόντια του. «Ja», γνέφει ο Tommy κι ένα λεπτό χέρι τον τραβά μέσα από το πλήθος. Τρεις καραφλές κούκλες βιτρίνας σκεπασμένες με τούλια δείχνουν με μια παγωμένη χορογραφία έναν διαλυμένο δερμάτινο καναπέ. Βουλιάζει στη δερμάτινη θέση και το βλέμμα του χάνεται σε μια θάλασσα από κορμιά που αχνίζουν, και μουσκεμένα παντελόνια. Αυτή τη στιγμή οποιοσδήποτε μπορεί να του κάνει οτιδήποτε. Άγνωστα χέρια ψάχνουν το κορμί του, ο λαιμός του Tommy καίει, ένα ρυάκι από αφρισμένο σπέρμα κυλά από την άκρη του στόματός του, κάποιοι προσπαθούν να κρατήσουν ακίνητο μπροστά του ένα κορμί που κουνιένται ικετευτικά, ζητώντας να το παραβιάσουν – γλώσσες, ψωλές, χέρια αγνώστων. «Θες να σε σαπίσω στο ξύλο, ρε πούστη;» γαυγίζει ο Tommy στο αγόρι που τον κοιτάζει με λατρεία στα μάτια. Εκείνο δεν καταλαβαίνει ελληνικά, νιώθει όμως την πρόκληση στα άγρια μάτια. «Ja, ja», ψυθιρίζει…

Ο Tommy περιμένει την ανταπόκριση της πτήσης του στο φλεγόμενο Ελληνικό. Θέλει ένα αγόρι να αγαπήσει. Θέλει ένα αγόρι δικό του όλο δικό του γαμώτο οι ελβετικές σοκολάτες λιώνουν μέσα στο σάκο του να το κλείσει στην αγκαλιά του να τον μεθύσει με τα φιλιά του τα μεγάφωνα τρίζουν κλείνει τα μάτια θέλει να αγαπήσει «προσοχή, παρακαλώ!» ναι σε παρακαλώ η αναχώρηση της πτήσης της Ολυμπιακής Αεροπορίας για Θεσσαλονίκη θα καθυστερήσει…

Όμως εκείνος δεν μπορεί να περιμένει άλλο.