1993. Έξω από το στούντιο του Ράδιο Κιβωτός, στην οδό Καραϊσκάκη κοντά στη Σχολή Τυφλών, περίμενε ένα παρατημένο αγόρι, ένα αγόρι που ερχόταν ξανά και ξανά και κοίταζε μέσα. Μια μέρα το πλήσιασαμε και του μιλήσαμε: Πώς σε λένε, βρε; Γιάννη, μας είπε. Αντε έλα μέσα, μη στέκεσαι στο κρύο. Κι έτσι ο Τζώννυ ήρθε […]
Θεσσαλονίκη, 199-κάτι, μόλις είχε προβληθεί το Paris Is Burning. Μας σταματάνε βραδιάτικα τρεις σύντροφοι αγχωμένα Ναυαρίνου με Καμάρα ούτε “γεια” δεν είπανε. “Πώς να σας λέμε εσάς; Ομοφυλόφιλους, γκέι, αδερφές; Πώς θέτε να σας λέμε εσάς;” Τα λαμπάκια από όλα τα τοστάδικα και κρεπατζήδικα αναβόσβηναν μαζί, Ναυαρίνου με Καμάρα μετά τα μεσάνυχτα, η αγαπημένη μου […]
Μου είπε εκείνο το βράδυ: Ασε λίγο αυτά που ακούς και δες αυτόν τον δίσκο. Είναι από ένα καινούριο συγκρότημα που λέγεται ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ. Και να σου να ‘μαστε ξαπλωμένοι γυμνοί στο κρύο δωμάτιο ένας άντρας κι ένα νεαρό αγόρι και η πρώτη νότα του πρώτου τραγουδιού να είναι γραμμένη για μένα. Δάκρυσα, γιατί με […]
Έλληνες επιστήμονες ισχυρίζονται εδώ και λίγους μήνες ότι έχουν στην κατοχή τους έναν άνθρωπο οι παράξενες ιδιότητες του οποίου μπορεί να ανοίξουν το δρόμο για την απάντηση αυτού του μεγάλου πανανθρώπινου ερωτήματος: την ύπαρξη ή όχι νοήματος στην εξέγερση. Ο μυστηριώδης άντρας, Α.Μ., ετών 42, βρίσκεται εδώ και 3 χρόνια έγκλειστος στο άσυλο φρενοβλαβών “Παναγία […]
κι οι γέροι ποιητές / προβάλλουν το κεφάλι στο παράθυρο, / είναι ώρα τους, / φωνάζουν βοήθεια, / φωνάζουν άγνωστους φαντάρους πάνω, / επισείουν προκλητικά το πορτοφόλι τους, / ρίχνουν μ’ ένα τρελό βλέμμα στη φωτιά τα ποιήματά τους / που πήρε μια ζωή να γράψουν, / γδύνονται να ‘ναι έτοιμοι, / ανάβουν κερί, βάζουν […]
Το 2009, ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Τζέιμς Μαρτέλ δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τον τίτλο «Οι δημόσιες συνωμοσίες του Μακιαβέλλι». Το άρθρο αυτό, (που κατά καιρούς σκεφτόμουν να μεταφράσω αλλά δεν τα κατάφερα ακόμα· ελπίζω κάποτε να βρω το χρόνο), επικεντρωνόταν όχι στο καθαυτό, με στενή έννοια πολιτικό έργο του Μακιαβέλλι, αλλά στα λιγότερο […]
Άρχισα να ακούω αναγκαστικά The Clash όταν άρχισα να κάνω παρέα με τον μικρότερο αδερφό του πάνκη του χωριού, δηλαδή με μια μικρογραφία του Paul Simonon στα πολύ νιάτα του εκεί κάπου στα καπνοχώραφα των Σερρών. Θυμήθηκα κι αυτήν την επιθυμία διότι μάλλον έχει έρθει η στιγμή που έρχεται σε πολλούς ανθρώπους, η στιγμή που […]
Την πρώτη φορά που είδα την Diamanda Galas ήταν το 1991-2 πρωτοετής στο πανεπιστήμιο. Η συναυλία ήταν στον Μύλο, αλλά ο συναυλιακός χώρος είχε μια πρωτοτυπία: ήταν γεμάτος στρογυλά τραπεζάκια που θα καθόσουν και θα έπινες το ποτό σου. ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ; Ανέβηκα επάνω στο πατάρι, κι εκεί τα ίδια. Κι έτσι αποφάσισα ότι το μόνο […]
Ένας πάνκης μου έκανε πρόσφατα δώρο αυτή την κασέτα που είναι ακριβής ρέπλικα, μαζί με το φωτοτυπημένο ένθετο, της κασέτας ΜΙ-ΑΣΜΑ που είχα τότε που ήμουν μικρός αλλά πλέον έχω χάσει. Και πού να την ακούσω άλλωστε, την τωρινή ή και την ορίτζιναλ, δεν υπάρχουν πια κασετόφωνα. Και μαζί με τα κασετόφωνα δεν υπάρχουν και […]
“Για Πάντα στο Σκοτάδι”, μια performance για τα 6 χρόνια Μωβ Καφενείο. 30.05.2015 κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ.
