Δημοσιεύτηκε στη γκέι εφημερίδα των 90s “ο πόθος”
K. Μοδινέ, μετά τη νίκη σας κατά την προσφυγή σας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ποιο ήταν το κλίμα στην Κύπρο απέναντι σε σας, ειδικότερα, και τους ομοφυλόφιλους γενικότερα;
Ο απλός κόσμος, άγνωστοι άνθρωποι, με συγχαίρονταν στο δρόμο. Μπορεί να μη γνώριζαν τίποτε για το θέμα ομοφυλοφιλία, αλλά με θαύμαζαν για το θάρρος μου. Φυσικά, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν περιορίζεται μόνο στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ατόμων- είναι για τα δικαιώματα του καθενός που κατά την άποψή του καταπατούνται. Ήταν ένα μάθημα για τους δικαστές, του πολιτικούς, για όλους τους ανθρώπους με εξουσία ότι έχουν να δώσουν λόγο και σε οργανισμούς έξω από την Κύπρο και επομένως έλπιζα ότι θα ήταν πιο προσεκτικοί στη λήψη αποφάσεων.
Ποιοι ήταν αυτοί που σας στήριξαν κατά την προσφυγή; Υπάρχει οργανωμένο γκέι κίνημα στην Κύπρο;
Το Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Κύπρου – Α.Κ.Ο.Κ. υπάρχει από το 1987. Έχουμε πάρα πολλά άτομα – άντρες και γυναίκες, οι πιο πολλοί άντρες – που στη μεγάλη πλειοψηφία τους είχαν σπουδάσει στην Ευρώπη και τις Ε.Π.Α., όπου έζησαν ελεύθεροι μια και έζησαν σε ένα χώρο που δεν τους καταπίεζε. Συμμετείχαν σε ομάδες, περιοδικά, πορείες για την ομοφυλόφιλη υπερηφάνεια κι επιστρέφοντας στην Κύπρο έβρισκαν ότι πνίγονταν, αναγκασμένοι να φορέσουν μια μάσκα για να κρύψουν την ομοφυλοφιλική τους ταυτότητα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αργά ή γρήγορα, εντάσσονταν στο ομοφυλόφιλο κίνημα και είναι γι’ αυτούς τους νέους περισσότερο, παρά για τον εαυτό μου που έκανα τον «αγώνα» εκείνο, την προσφυγή. Όχι μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, διότι το θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα μπορούσε να περιμένει- εκείνο που δεν μας έδινε χρόνο ήταν ο ιός του Aids, σκοτώνει νέους ανθρώπους.
Με αυτούς μεγάλωσαν στην Κύπρο πώς είναι τα πράγματα;
Εχουμε πολλή συμπαράσταση από την ομοφυλόφιλη γραμμή. Τολμούν και τηλεφωνούν από τα χωριά κι από τις πόλεις άνθρωποι όλων των ειδών, και νέοι και μεγαλύτεροι. Ήταν συγκινητική η ανταπόκρισή τους. Κάθε φορά που πήγαινα στο Στρασβούργο, είτε για την ακρόαση, το 1990, είτε για τη δίκη, το 1992, μου τηλεφωνούσαν για να μου ευχηθούν καλή επιτυχία.
O νόμος κατά της ομοφυλοφιλίας είναι ανενεργός εδώ και πολλά χρόνια. Πέρα όμως από τον κίνδυνο ποινικής δίωξης, ποια άλλα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι κύπριοι ομοφυλόφιλοι;
Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι ανεξάρτητα από το αν η αστυνομία ή o Γενικός Εισαγγελέας πιστεύει ότι ο νόμος είναι νεκρό γράμμα, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι πως είναι δεν είναι καθόλου ένα νεκρό γράμμα. Εκείνο που θα τον κάμει να μην ισχύει είναι η κατάργησή του από τη νομοθεσία. H άποψη του Γενικού Εισαγγελέα, μπορεί να αλλάξει από τη μια εποχή στην άλλη και να να διώκει ομοφυλόφιλα άτομα. Εκτός από αυτό, μια άλλη εποχή, έρχεται δεύτερος Γενικός Εισαγγελέας. Τώρα είναι o κ. Μαρκίδης, στη θέση του κ. Τριανταφυλλίδη. θα μπορούσε κάλλιστα να διώκει, διότι ο νόμος είναι πολύ ζωντανός. Επομένως, το μόνο που τον κάνει ανενεργό είναι η κατάργηση του. Επίσης η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι ότι η ύπαρξη του νόμου, έστω κι αν η αστυνομία δεν διώκει τα ομοφυλόφιλα άτομα, είναι αρκετή καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, διότι επηρεάζει ψυχολογικά τα άτομα. Είναι ολοφάνερο ότι σε ένα νησί που έχει σχεδόν 700.000 κόσμο (μιλώ για ολόκληρη την Κύπρο, δεν μιλώ μόνο για τις ελεύθερες περιοχές το ότι δεν έχουμε βγει επώνυμα περισσότερα από 4-5 άτομα, είναι αποτέλεσμα της τρομερής καταπίεσης από την ύπαρξη και μόνο του υφιστάμενου νόμου. Οι Κύπριοι ομοφυλόφιλοι είναι νομικά εγκληματίες, η εκκλησία μας θεωρεί αμαρτωλούς, μας φοβερίζει και με αφορισμό και στέρηση χριστιανικών δικαιωμάτων, όπως χριστιανική ταφή – που είναι τρομερό αν το σκεφτεί κανείς — αλλά και κοινωνικά οι Κύπριοι ομοφυλόφιλοι είναι στιγματισμένοι.
Οι κινητοποιήσεις οργανώνονται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Πόσο μετρά για σας η άποψη της επίσημης Εκκλησίας;
Δεν έχω καμία απολύτως απαίτηση από την εκκλησία της Κύπρου. Είναι δικαίωμα της να με θεωρεί αμαρτωλό. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα είναι να παρεμβαίνει και να εμποδίζει το κράτος από το να μας θεωρεί, νομικά τουλάχιστον, πρώτης κατηγορίας πολίτες.
Για τις δηλώσεις των βουλευτών ότι θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο αποποινικοποίησης – μόνο ένα μικρό κόμμα έχει πάρει θέσει υπέρ – τι πιστεύετε; Θα διατηρήσουν μέχρι τέλους αυτή τη θέση;
Ομολογώ ότι δεν είμαι πολιτικός. Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και πολλή αγωνία, πρέπει να παραδεχτώ, τι γίνεται στη Βουλή. Λυπούμαι που οι βουλευτές μιλούν χωρίς να σκέφτονται και ρίχνουν τις γέφυρες, δυσκολευόμενοι έπειτα να πάρουν μια σωστή απόφαση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει καταδικάσει την Κύπρο για καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων μου. Η αντι-ομοφυλόφιλη νομοθεσία πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί. 0 Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Υπουργός Εξωτερικών κι όλες οι επιστημονικές οργανώσεις του Τόπου λένε ξεκάθαρα ότι ελάχιστες επιλογές έχει η Κυπριακή Δημοκρατία: Να συμμορφωθεί και να εκσυγχρονίσει τη σχετική νομοθεσία – διαφορετικά, μπορεί να επιβάλει κυρώσεις το Συμβούλιο της Ευρώπης στην Κύπρο και να την υποχρεώσει να εκσυγχρονίσει τη νομοθεσία. Οι άλλες επιλογές είναι να φύγει η Κυπριακή Δημοκρατία από το Συμβούλιο της Ευρώπης και η τρίτη και χειρότερη επιλογή – που δεν βρίσκω ότι είναι δυνατόν να γίνει – είναι να μας πετάξουν έξω. Αυτό δεν γίνεται εύκολα. Επομένως κάποια στιγμή θα υποχρεωθεί η Κυπριακή Βουλή να εκσυγχρονίσει τη νομοθεσία καταργώντας τον παλιό νόμο.
Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μια αλλαγή που δεν θα επέλθει μέσα από την κυπριακή κοινωνία, αλλά επιβάλλεται από έξω.
Εκείνο που βρίσκω τρομερά λυπηρό είναι ότι αναγκάστηκα να απευθυνθώ σε ξένους οργανισμούς διεκδικώντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι λυπηρό ότι εδώ και τέσσερα χρόνια ορισμένοι Κύπριοι βουλευτές δεν έχουν προβληματιστεί για το θέμα και, εντελώς επιπόλαια κατά την άποψή μου, εξέφρασαν απόψεις που πίστευαν ότι θα ευχαριστούσαν τον κόσμο, με την εντύπωση ότι θα έπαιρναν κάποια ώρα περισσότερες ψήφους.