Καθώς λέμε ένα, όχι και τόσο γεμάτο με όμορφες αναμνήσεις, αντίο στον εικοστό αιώνα, να μια σπάνια ευκαιρία, τουλάχιστον για τους ομοφυλόφιλους να δουν τι συνέβαινε στα παλιά χρόνια, όταν ξεκίνησαν όλα. Ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο μπαμπάς της σεξουαλικής απόκλισης και νονός της γκέι απελευθέρωσης, πέθανε. Αυτή η φωτογραφία, τραβηγμένη στο Παρίσι το 1900, δείχνει τον Ουάιλντ ξαπλωμένο στο νεκροκρέβατό του. Η εικόνα, υπερεκτεθημένη σε μια απόπειρα να αντιμετωπίσει την έλλειψη φωτός στο δωμάτιο, έχει ξεθωριάσει πια από το χρόνο, ενισχύοντας την αιθέρια εικόνα του ποιητή, συγγραφέα θεατρικών έργων και ενίοτε παιδεραστή. Σε πιο χαρούμενες εποχές, πολύ πριν την κοινωνική ατίμωση και φυλάκισή του, ο Ουάιλντ λέγεται ότι είχε πει σαρκαστικά, όταν του ανέφεραν την τεράστια αμοιβή για μια εγχείριση: “Α, τότε λοιπόν φαντάζομαι πως πρέπει να πεθάνω με δικά μου μέσα”. Όπως αποδείχτηκε, αυτό έκανε – μόνο που τα μέσα του ήταν πολύ πιο φτωχικά από ό,τι θα μπορούσε να έχει φανταστεί. Οικονομικά, συναισθηματικά και σωματικά κατεστραμμένος, η τελευταία του κατοικία ήταν ένα άθλιο Παριζιάνικο διαμέρισμα. Η τελευταία αναλαμπή από το πνεύμα του — “είτε αυτή η ταπετσαρία θα φύγει, είτε θα φύγω εγώ” — διαγράφεται με σαφήνεια σε αυτή την εικόνα. Πάνω από το κεφάλι την γιγάντια ιδιοφυΐας που έχει σιωπήσει, η ταπετσαρία είναι σκανδαλωδώς απαίσια.

Θεσσαλονίκη / Λονδίνο, παραμονή Πρωτοχρονιάς 2000