Ξύπνησα ξαφνικά κι άκουσα επειγόντως 4 τραγούδια Αρλετα στη σειρά κι έκανα 4 τσιγάρα στη σειρά. Μετά ξύπνησα κι άλλο. Και ονειρεύτηκα ότι ήμουν ξανά στη συναυλία τους και είναι αλήθεια ότι δεν έχουν παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια ξέρετε. Ξέρετε, έχω μια ρετσίνα στο ψυγείο, θα μπορούσα να έχω ένα ζεστό αγορίστικο κορμί δίπλα μου και παραπροχτές ο γιατρός με είπε “σε εμπιστευόμαστε να παίρνεις τα φάρμακα σου” – θα ήθελα να θέλω να κλωτσήσω – “τα όρια του ενός τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα όρια του άλλου”. Δάγκωσα τη γλώσσα μου για να μη γελάσω ή να μην κλάψω: 15 χρόνια ψάχνω το ξερω-γω και στο τελευταίο κουτάκι της σκακιέρας ο μάγος σού απαγγελει Λένα Μαντά; Θα μου άρεζε να καίγεται ξανά όλη η Αθήνα και στη λάηβ μετάδοση μια μονότονη φωνή να απαγγέλλει Λένα Μαντά, συνταγές μαγειρικής, τη Βίβλο, ασκήσεις τριγωνομετρίας, εγχειρίδια αυτοβοήθειας, παιδικά παραμύθια και επιλεγμένα έργα του H. P. Lovecraft. Σαν να έχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις μου for what constitutes fun, fun, fun.