Την άνοιξη του ’98 η Πάολα μου εμπιστεύτηκε την έκδοση του Greek Gay Guide για εκείνη τη χρονιά. Εκτός από το στήσιμο, δουλειά μου ήταν να περάσω τα ενημερωμένα νέα κείμενα και να κάνω τις μεταφράσεις τους στα αγγλικά. Ήταν η ερωτική γεωγραφία της Ελλάδας όπως έλεγε.
Τώρα που είμαι ώριμος και υπεύθυνος σκέφτομαι σε τι κινδύνους και τρομερά ρίσκα εκθέταμε τον ανυποψίαστο ξένο επισκέπτη αλλά και την ίδια την Ιδέα του Ελληνικού Τουρισμού. Για να εξηγηθώ, αν κανείς αποφάσιζε να επισκεφθεί την Ελλάδα και να την πιάσει αλφαβητικά τότε ο πρώτος προτεινόμενος προορισμός ήταν “Α”, όπως “ΑΓΡΙΝΙΟ”. Το θυμάμαι απ έξω το όμορφο ΑΓΡΙΝΙΟ: ‘Στο πάρκο “Παυσίλιπον” χαλαρή κίνηση νωρίς το βράδυ. Προσεκτικά.’. Το αντίστοιχο αγγλικό λήμμα έκανε μια εξτρα προσπάθεια να δελεασει τον επισκέπτη οτι το AGRINIO είναι όντως the place to be: ‘At the “pafsilipon” park, which means “the park that takes away your sorrows” ‘…. έλεγε στα εγγλέζικα. Διώξε τη λύπη παληκάρι…
Εγώ μισούσα ιδιαιτέρως τον ΝΟΜΟ ΠΙΕΡΙΑΣ που τον είχε γράψει ο γκόμενος μου που οι βασικές επιρροές του ήταν οι ντομάτες που πουλούσε στη λαϊκή, ο Παζολίνι και ο αρχαιοελληνικός έρωτας. Επομένως ο ΝΟΜΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ ήταν μακράν ο πιο epic νομός από όλους: “Κάτω από την κορυφή του Ολύμπου εκεί όπου ο Δίας αγκαλιά με τον γυμνό Γανυμήδη εκτοξεύει τα βέλη του έρωτα στα καυτά κορμιά μας που λιάζονται στην παραλία Κορινού, 300 μέτρα μετά το ποταμάκι αριστερά κ.ο.κ.” Θυμάμαι ξεκάθαρα τα νεύρα μου που είχα να μεταφράσω αυτή την ντροπιαστικά καλτ υπερπαραγωγή στα αγγλικά. Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή των προβλημάτων μου.
Ο σύνδεσμός μας στην Αθήνα έμενε ακριβώς πάνω από το άλσος Παγκρατίου και το πρόσθεσε λαθραία στα cruising areas. Δεν ήξερε όμως ότι κουμάντο έκανα εγώ και τον επέπληξα που βαζει αυθαίρετα στον οδηγό ένα πάρκο όπου συχνάζουν μόνο μπεκάτσες. Άκουσον, άκουσον, ήθελε να το κάνει πιάτσα, λέει, μιας και είναι και κάτω απο το σπίτι του (μεταξύ μας είναι πολύ ωραίο άλσος). So be it, του λέω, θα βάλω κι εγώ το γυράδικο το 151st που παω και τρέφομαι και είναι τίγκα στα γκαβλάκια και είναι κάτω από ΔΙΚΟ μου σπίτι. Ακολούθησε ένα επικό μαλλιοτράβηγμα και επικράτησε τελικά το αίσθημα ευθύνης απέναντι στους αδαείς ξένους επισκέπτες και την αθάνατη ελληνική φιλοξενία. Αποσύραμε εκατέρωθεν τις προτάσεις μας, αλλά αυτό το ρημάδι το ΑΓΡΙΝΙΟ έμεινε.
Εν πάσει περιπτώσει, κάποια στιγμή ξεμπέρδεψα με αυτά, πήρα τα φράγκα και είπαμε με παρέα να δοκιμάσουμε τον μυθολογικό και πολλά υποσχόμενο ΝΟΜΟ ΠΙΕΡΙΑΣ. Πήραμε μια τέντα, εξοπλισμό επιβίωσης και μια γιγαντιαία rainbow σημαία. Κάναμε απόβαση στην Ολυμπιακή Ακτή η οποία ανταποκρίνεται πλήρως στις υποσχέσεις του gay guide: έχει την μεγαλύτερη πυκνότητα ανά τετραγωνικό μέτρο σε απομιμήσεις αγαλμάτων της Αφροδίτης της Μήλου από οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη. Μια πανδαισία.
Περάσαμε το σχετικό ποταμάκι κατά τα γραφάς και βρεθήκαμε στους γυμνιστές. Τα στήσαμε όλα και βάλαμε το πολύχρωμο λάβαρο να ανεμίζει όχι φυσικά για δείξουμε κάποια περηφάνια αλλά για να δηλώσουμε ότι εδώ έχει πλέον πούστηδες ελάτε να γίνουμε πολλές. Δεν περνάει ώρα πολλή και περνάει από μπροστά μας ένα μελαχρινό ρουμανάκι θρασίμι σκέτο που με μπανίζει. Σηκώνομαι εγώ, το ακολουθώ σε κάτι φανταστικές καβάντζες στους αμμόλοφους και στεκόμαστε όρθιοι πρόσωπο με πρόσωπο σε αντιπαράθεση. Σηκώνω το χέρι να τον πιάσω από το σβέρκο για να ξεκινήσει δουλειά και ξαφνικά τρώω μια μπουνιά. Μέχρι να καταλάβω, με ρίχνει και μια τρικλοποδιά και πέφτω μπρούμυτα κάτω. Και χωρίς πολλά πολλά μου ρίχνει έναν ξεγυρισμένο πούτσο, χύνει και με παρατάει και φεύγει. Ιστορική στιγμή διότι ήταν ο πρώτος που με γάμησε, δεν περίμενα να είναι τόσο καταπληκτικά ωραία.
Καθώς επέστρεφα τρυπημένος από τα βέλη του έρωτα που εκτόξευε ο Δίας και ο Γανυμήδης κλπ οι φίλοι μου ήταν όρθιοι και αγνάντευαν. Αλλά όχι τη δόξα μου. Κοίταζαν στην ενδοχώρα. Από κάπου πολύ μακριά, εκεί που οι πρώτοι άνθρωποι είχαν μέγεθος τελείας ερχόταν κατά πάνω μας ένα τραχτέρ σηκώνοντας σκόνη. Αυτή η πολεμική μηχανή σταμάτησε απότομα όταν η μισή μπροστινή ρόδα είχε μπει κάτω από την τέντα και την τιμημένη rainbow flag. Τόλμησε ο τυρόβλαχος στα ιερά χώματα του Ολύμπου να μας υβρίζει καθόλου ποιητικά, να μας λέει ότι γαμιόμαστε σαν τα γαιδούρια στην ύπαιθρο, κι ότι θα μας ισοπεδώσει με το τραχτέρ αν δεν εξαφανιστούμε. Προφανώς δεν ήξερε ότι μερικές αδερφές ξέρουν να βρίζουν και μάλιστα πολύ άσχημα. Του είπαμε μερικά πράγματα για αυτόν, το τραχτέρ, τη μάνα του, τα παιδιά του, το σόι, τη φάρα του, τον χριστό και την παναγία του και τελικά έκανε μεταβολή με το τανκς και έφυγε.
Αυτό ήταν. Πήγαμε αρκετά καλοκαίρια στην πιάτσα μας, περάσαμε πολύ ωραία, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω ότι το νερό εκεί είναι μονίμως θολό και η θάλασσα ταραγμένη.
Κάπως έτσι ξεκινάει μια πιάτσα λοιπόν. Και κάπως έτσι, αλλά από την ανάποδη, γράφουν κάποιοι σπαραξικάρδιες παιδικές εκθέσεις για το πόσο υποφέρουν που πρέπει να πάνε με τα πόδια από το σπιτάκι τους στο ενόλα — όλο κακούργους στρέητ έχει εκεί έξω. Σιγά μωρή, Ασπασία, που εισέρχεσαι και στην εμπόλεμη ζώνη, ένα μπου να τους κάνεις και φύγανε.
Γράμματα πολλά δεν ξέραμε, αλλά αυτά είχαμε, τον gay guide, αυτά διαβάζαμε. Και πριν τα συστ’ησουμε σε άλλους, τα κάναμε πράξη. Το θάψιμο όμως για την νοοτροπία θύματος, με τα διαβόητα τραύματα σας, τα τρίγγερ σας, τις τρύπες που ονομάζετε σέηφ σπέησις δεν θα το κάνω εγώ, θα το κάνει ο Halberstram. Αυτόν τον σέβεστε, λέτε. Αυτή η αηδία που καλλιεργείτε στη νέα γενιά, ότι όλα είναι ένας τεράστιος κίνδυνος, είναι άγνοια και προσβολή στους αγώνες που δώσανε άνθρωποι είναι τώρα στα 40 και τα 50 και τα 60 τους για να υπάρχετε εσείς. Αυτό το δόγμα σέηφ σπέης-τραυματα-αμυνα-ασφάλεια ξεκίνησε από το gentrification στις ΗΠΑ, από μια αθλιότητα δλδ, και είναι ξεκάθαρα μια νεοφιλελεύθερη στάση ζωής. Χώστε λίγο τα ράντικαλ πόλιτικς σας εκεί που ξέρετε, γιατί ράντικαλ είστε μια χαρά αλλά οι άγνωστες ακόμα και σε σας αλλά πραγματικές υπερατλαντικές παρέες σας είναι πολιτικά καθάρματα.
Με τα λεφτά του gay guide πήγα Ελβετία σε ένα γκομενάκι, πρώτη φορά εξωτερικό. Είδα το μέλλον. Κάποιες όψεις του μου αρέσανε και προσπάθησα να τις φέρω εδώ και κάποιες τις βρήκα βαρετές. Φυσικά γάμησα μέσα στο τρένο που διέσχιζε τις Άλπεις. Όχι στις τουαλέτες, αλλά μέσα στο βαγόνι. Δεν είχα ξαναδεί τέτοια χλίδα σε βαγόνι τρένου. Γύρισα με αυτό το cd shamanic trance αναμνηστικό. Προχτές κάποιος με είπε ότι οι γκέι δεν ακούνε trance. Ευτυχώς είμαι πούστης και δεν εχω υποχρεώσεις σε κανέναν σας.