I (don’t) feel like dancing

Ο Θεός έριξε μια κουρασμένη ματιά στον Παράδεισο. Μόλις είχε δεχτεί μια επιτροπή από τις νέες αφίξεις που απαιτούσε κι αυτή σπίτια πρώτα στο κύμα. Έπρεπε να είχε φτιάξει περισσότερες παραλίες, έπρεπε να είχε βάλει πιο ψιλή άμμο, έπρεπε να είχε προβλέψει ήλιο για περισσότερες ημέρες. Έπρεπε, έπρεπε… Κοίταξε λοξά το προσπέκτ για τις Μαλδίβες από το Sunset Travel που του είχαν πετάξει. «Ο καιρός γαρ εγγύς», σκέφτηκε. Η δυσαρέσκεια των ενοίκων μεγάλωνε κάθε μέρα, όλοι είχαν παράπονα, ως και οι άγγελοι είχαν πετάξει τις άρπες και απαιτούσαν drum machines και ηλεκτρικές κιθάρες. «Δεν έπρεπε να τους βάλω internet», μονολόγησε προσπερνώντας μια τέλεια συστάδα από κυπαρίσσια. Και εδώ που τα λέμε είχε δίκιο.

Το τελευταίο καιρό, μικροί και μεγάλοι, έμπαιναν μανιωδώς στο www.hell.com και κατέβαζαν τσόντες. Οι άγγελοι είχαν ιδρύσει σωματείο τρανσέξουαλ και Του τα έπρηζαν ολημερίς με κάτι κινέζικα για gender dysphoria και surgical gender reassignment. Το σκηνικό Του ήταν γνωστό. Μπορεί τα συμβάντα να είχαν λάβει χώρα πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια, αλλά ο Θεός φημιζόταν για μνήμη καμήλας που είχε. Του ήταν απαραίτητη για τη Μέρα της Κρίσης. Έπαιζε και sudoku για εξάσκηση.

Ο Εωσφόρος ήταν κάποτε το δεξί Του χέρι όταν σχεδίαζε τον Παράδεισο. «Δεν είναι δυνατόν να είναι ευχαριστημένοι όταν το ραδιόφωνο πιάνει μόνο Enya» τον συμβούλευε. «Δεν είναι δυνατόν να απαγορεύεις τον γυμνισμό και το σεξ». Δεν είναι δυνατόν το ένα, δεν είναι δυνατόν το άλλο… Του είχε φάει τα αυτιά με τη μουρμούρα. Ανάθεμα την ημέρα που του είχε δώσει την πιο μεγάλη ρομφαία, ανάθεμα την ημέρα που του είχε αναθέσει το Γραφείο Εσωτερικών Υποθέσεων.

Όταν μια μέρα ο Θεός ανακάλυψε ότι ο Εωσφόρος, που ήταν λιγάκι αδερφή, είχε επιστρέψει όλα τα έπιπλα σε τιμή χονδρικής από το ikea και είχε παραγγείλει καναπέδες Louis Vuitton, ανατινάζοντας τον προϋπολογισμό του έτους, άστραψε, βρόντηξε, έσκισε το παραβάν του Ναού του Σολομώντα και περιφερόταν όλη τη μέρα με ένα μαύρο σύννεφο από πάνω Του – καθαρό σημάδι ότι σκεφτόταν κάτι εξαιρετικά άσχημο.

Σε αντίθεση με ό,τι νομίζουμε για την κόλαση, δεν κάνει αφόρητη ζέστη αλλά τσουχτερό κρύο. Εξ’ ου και οι φωτιές και τα καλοριφέρ για να ζεσταίνεται κάπως ο κόσμος. Ο Θεός, με την απέραντη σοφία Του, σκέφτηκε, σκέφτηκε, σκέφτηκε και διάλεξε τελικά μια περιοχή λίγο πιο έξω από το Νευροκόπι Δράμας, παγκοσμίως άγνωστη και με μοναδική γκλάμορους νότα την παραγωγή εξαιρετικής κίτρινης πατάτας. Έπειτα ανέβηκε στο πιο ψηλό λόφο του Παραδείσου – δεν είχε βάλει βουνά για να μην κουράζεται ο κόσμος – και φώναξε τρεις φορές «ύπαγε οπίσω μου, Σατανά». Κατόπιν, μπουζούριασε στον Εωσφόρο και όσους κουνιστούς βρήκε να είναι εκείνη τη στιγμή στο κυριακάτικο brunch που είχε οργανώσει και τους έστειλε συστημένους στον αγύριστο. Ρύθμισε τον media player να παίζει μόνο Nine Inch Nails, έδωσε οδηγίες στην πύλη να επιτρέπει μόνο εισαγωγές εσώρουχων Μινέρβα και κλείδωσε την πόρτα. Πίσω του μαινόταν ένας ορυμαγδός απελπισίας και αγανάκτισης. Το τελευταίο πράγμα που άκουσε ανεβαίνοντας στο κτελ ήταν μια απειλή μέσα στη φασαρία. «We’d rather go naked, than wear these!» και ένα αχρησιμοποίητο βρακί Μινέρβα νούμερο 5 του ήρθε στο κεφάλι.