Ακόμα κι αυτός ο κόσμος που υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό σου, είναι πραγματικός. Ακόμα κι αν μπερδεύεις τα βιβλία σου και τα τραγούδια σου και τα tumblr σου και το porn σου με τους ανθρώπους εκεί έξω είναι γιατί οι άλλοι ζουν αποκλεισμένοι από αυτή την πραγματικότητα. Έχεις ταξιδέψει, έχεις κάνει απίστευτες γνωριμίες, πάρτυς, συναυλίες φοβερές, καυγάδες, ουσίες που κάνουν μέρες να σε αφήσουνε, έρωτες δολοφονικούς και σεκς θανατερό. Είναι δουλειά, πολλή δουλειά. Κι όταν κείτεσαι στα πατώματα με τη βιβλιοθήκη να έχει πέσει επάνω σας και τους μπάτσους να βαράνε ξημερώματα γιατί κάντε ησυχία, δεν ξέρεις τι να απαντήσεις στο αγόρι πώς έγιναν όλα αυτά. Την επόμενη μέρα θα πεις δεν είμονα καλά και θα τα μαζέψεις όλα. Αλλά κατά το απόγευμα μια κόκκινη μεγάλη πληγή θα βγει στην πλάτη σου κι όλο θα μεγαλώνει και θα πονάει. Κσέρεις ότι αυτή τη φορά ήταν γιατί σε έσερναν στη μοκέτα όλο το βράδυ αλλά κσέρεις ότι όταν μπαίνουν μέσα σου οι απ έξω όλο πληγές γεμίζει. Έχεις επιλογή. Έχεις επιλογή να σέρνεσαι στα σώφρονα πεζοδρόμια, να πηγαίνεις στη σώφρονα δουλειά σου, να χαμογελάς όταν σου χαμογελάνε και συγκινείσαι με τις σώφρονες μικρές συγκινήσεις τους. Έχεις επιλογή να πεις με αιδώ κοιμήθηκα δίπλα στη σόμπα γι αυτό το έγκαυμα. Έχεις όμως επιλογή να πεις καίγομαι. Ω, ναι, μπορείς να είσαι τελείως τρελός αν θες, αλλά πρόσεχέ τους: ο μόνος τρόπος για να μη σε χώσουν μέσα κάποια στιγμή είναι να αρχίσεις να βγάζεις λεφτά από την τρέλα σου.
Fashion photography: Mert & Marcus