Η αντι-κοινωνική στροφή Το No Future, το magnum opus του Lee Edelman για την κουήρ αρνητικότητα, προσφέρει μια σειρά από κρίσιμα μαθήματα για τους baedlings. Με άλλα λόγια, για εκείνους από εμάς των οποίων η queerness σημαίνει την άρνηση της κοινωνίας και όχι κάποια διαπραγμάτευση με αυτή ή εντός αυτής. Στο διάβασμά μας και στη […]
Το 2009, ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Τζέιμς Μαρτέλ δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τον τίτλο «Οι δημόσιες συνωμοσίες του Μακιαβέλλι». Το άρθρο αυτό, (που κατά καιρούς σκεφτόμουν να μεταφράσω αλλά δεν τα κατάφερα ακόμα· ελπίζω κάποτε να βρω το χρόνο), επικεντρωνόταν όχι στο καθαυτό, με στενή έννοια πολιτικό έργο του Μακιαβέλλι, αλλά στα λιγότερο […]
Το Αναταραχή Φύλου της Judith Butler είναι μια λαμπρή προσπάθεια να χωρέσουν κάποιες από τις ριζοσπαστικές απόψεις της σκέψης της Wittig εντός ενός εφαρμόσιμου πολιτικού προγράμματος. Απηχώντας τη Wittig, η Butler ρωτά: “Σε ποιο βαθμό η κατηγορία των γυναικών επιτυγχάνει σταθερότητα και συνοχή μόνο στο γενικό πλαίσιο της ετεροφυλοφιλικής μήτρας;” Αναγνωρίζοντας τη σημασία του πώς […]
Ένα απόγευμα έφεραν οι μπάτσοι στο ψυχιατρείο έναν παππού. Όπως είθισται από το πρωτόκολλο, αφού τον βάλανε στο απέναντι διαγώνια θάλαμο, του δέσανε το πόδι στο κρεβάτι. Και φύγανε. Μετά από μια ώρα περίπου άρχισε να εκπέμπεται ένα μονότονο lament από τον θάλαμο: “Αγία Αναστασία μου… Αγία Αναστασία μου… Αγία Αναστασία μου… Αγία Αναστασία μου…” […]
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1996. Η ΟΠΟΘ – Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης ζητά συνέντευξη από τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο για την εφημερίδα της “ο πόθος”, το πρώτο δωρεάν μηνιαίο γκέι free press στην Ελλάδα, με αφορμή την κυκλοφορία από τα “Τραγούδια της Αμαρτίας”. Ένα από τα χέρια που πάτησε REC στο κασετοφωνάκι ήταν και το δικό μου. […]
Because the night belongs to lovers, because the night belongs to us — Patti Smith (άντε γαμήσου κι εσύ) Ερωτούνται οι δευτεροκυματικές της συνέλευσης: γιατί η φωνή στη μικροφωνική ΠΡΕΠΕΙ να ειναι γυναικεία; ε; Μόλις είχα πάει στην πορεία 6 δεκ και είχα κλειδωθεί απ’ έξω από το σφαγείο τους. Κι αυτή η φωνή, αυτή […]
Είχα διαβάσει κάποτε ένα pulp fiction που ονομαζόταν “The Fog”. Συνοπτικά, μια μυστηριώδης ομίχλη κατέκλυσε μια επαρχιακή εγγλέζικη πόλη οδηγώντας τους κατοίκους σε φρενίτιδα: αφού αρχικά βγήκαν γυμνοί στους δρόμους, άρχισαν να κάνουν αχαλίνωτο σεξ μεταξύ τους (είχε και γκέι σκηνές για να ενταθεί η ανωμαλία) με αρκετά βίαιο τρόπο, ο οποίος ξέφυγε τελείως και […]
ClaudeMarie Dubufe, Απόλλων και Κυπάρισσος, 1821 Το κυρίαρχο ρεύμα σκέψης που οριοθετεί το σύγχρονο λόγο του κινήματος της γκέι απελευθέρωσης (ή καλύτερα των queer) οφείλει πάρα πολλά στο Γάλλο φιλόσοφο και ακαδημαϊκό Michel Foucault. Για τον M. Foucault ο ομοφυλόφιλος είναι ανύπαρκτος: δεν υπήρξαν ποτέ ομοφυλόφιλοι ούτε τότε ούτε τώρα. Υπήρξε και υπάρχει μόνο η πράξη […]
Ξύπνησα ξαφνικά κι άκουσα επειγόντως 4 τραγούδια Αρλετα στη σειρά κι έκανα 4 τσιγάρα στη σειρά. Μετά ξύπνησα κι άλλο. Και ονειρεύτηκα ότι ήμουν ξανά στη συναυλία τους και είναι αλήθεια ότι δεν έχουν παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια ξέρετε. Ξέρετε, έχω μια ρετσίνα στο ψυγείο, θα μπορούσα να έχω ένα ζεστό αγορίστικο κορμί δίπλα […]
Δυο λόγια για τη φωτό: Είναι έργο του David Wojnarowicz, ενός αμερικάνου καλλιτέχνη που ήταν γκέι και παρήγαγε ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς του στα μαύρα χρόνια του AIDS. Αυτοί οι βίσωνες που αυτοκτονούν, ακολουθώντας με φόρα μια πορεία προς το θάνατο, είναι μια φωτό που τράβηξε μέσα από το viewmaster ενός μουσείου. Οπότε ένα φαινόμενο […]
