All posts tagged: personal

Ιστορίες στο χακί

Δημοσιεύτηκε στον Πόθο, τ.10, Μάρτιος 1997 Θα σας περιγράψω πώς μου έδωσαν πολύ πρόωρα απολυτήριο από την Ελληνικό Στρατό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της θητεία μου έπρεπε, τουλάχιστον επισήμως, να αποκρύπτω την ομοφυλοφιλία μου όμως οι περισσότεροι συνάδελφοί μου γνώριζαν ότι είμαι ομοφυλόφιλος και το 90% αυτών σέβονταν το τι είμαι, μόνο το 10% αντιδρούσε, […]

Three Imaginary Boys

“Μήπως είσαι πολύ καλά;” με ρώτησε ευθύς αμέσως όταν της είπα χαμογελώντας ότι “είμαι καλά”. Φοβόμουν πολύ το “δεν είμαι καλά”, το υγρό δράξιμο της κατάθλιψης, τη νεκρική όψη στο πρόσωπο. Τώρα έμαθα ότι πρέπει να φοβάμαι κι αν είμαι “πολύ καλά”. Το χέρι της όρισε με μια κίνηση στον αέρα μια νοητή, ισχνή γραμμούλα. […]

Στην Ολυμπιακή Ακτή

Μετά το ποταμάκι που ξέβγαζε φυτοφάρμακα και λύματα από ένα έλος ήταν η δική μας μεριά. Εκεί μαζευόμασταν όλοι οι γυμνιστές, γκέι και στρέιτ. Εμείς βέβαια ήμασταν τότε, πάνω απ’ όλα, περήφανοι. Πράγμα που σήμαινε ότι κάναμε αισθητή την παρουσία μας, με γέλια και πειράγματα αλλά, κυρίως, με μια σημαία του ουράνιου τόξου που σίγουρα […]

Στο ταξί

Πήρα το ταξί από Λεωφόρο Στρατού, πάνω από Καλαχάρι. Θα ήταν 11.30 το βράδυ. Έκατσα πίσω γιατί είχε άλλο επιβάτη μπροστά. Με βόλευε κιόλας, με άφηνε μόνο μου στη μελαγχολία μου. Δεν ξέρω γιατί είχα φύγει από το μέρος του ψωνιστηριού πριν ακόμα αρχίσει καλά καλά το τζέρτζελο. Ξέρω μόνο ότι έγερνα στην πόρτα του […]

Κόκκινος δράκος

Κάθε χρόνο στις 6 Δεκέμβρη (ή λίγες μέρες μετά) βλέπω επετειακά ένα ξεγυρισμένο ψυχολογικό θρίλερ με ψυχιάτρους. Είναι ο δικός μου τρόπος εορτασμού των ατυχών γεγονότων που μου συνέβησαν κατά τη βίαιη πορεία της 6 Δεκεμβρίου 2014 και τα οποία με οδήγησαν σε ένα βαθύ και ακραίο ψυχωσικό επεισόδιο. Αν δεχτούμε ότι το επεισόδιο αυτό […]

Dead inside

“Μήπως είσαι πολύ καλά;” με ρώτησε ευθύς αμέσως όταν της είπα χαμογελώντας ότι “είμαι καλά”. Φοβόμουν πολύ το “δεν είμαι καλά”, το υγρό δράξιμο της κατάθλιψης, τη νεκρική όψη στο πρόσωπο. Τώρα έμαθα ότι πρέπει να φοβάμαι κι αν είμαι “πολύ καλά”. Το χέρι της όρισε με μια κίνηση στον αέρα μια νοητή, ισχνή γραμμούλα. […]

“Αρκετά κωλοπετσωμένοι για να μας πτοούν αυτά”

Συνέντευξη με τον Άρη Μπατσιούλα σε μια κατάδυση στη δεκαετία των 90s. Η συνέντευξη κυκλοφόρησε στο 11ο τεύχος του 0151 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, Ιούνιος 2017 Το 151 προσπαθεί να σκάψει στη … μακρινή δεκαετία του ’90. Μας φαίνεται πολλαπλά ενδιαφέρουσα αυτή η δεκαετία γιατί έχουν λάβει χώρα σημαντικές εξελίξεις που θα […]

I can’t get no satisfaction

Ο Φλομπέρ, ξέρετε, είχε πει κάτι πολύ ωραίο σε μια επιστολή του: «Μια ανάμνηση είναι κάτι πολύ όμορφο, είναι μια λυπημένη επιθυμία» Η σύγχρονη κοινωνία, ως σύνολο, τείνει προς ένα είδος ιδρυματοποιημένου οπτιμισμού, υιοθετώντας Εγελιανές αντιλήψεις της ιστορίας και ενθαρρύνοντάς μας να πιστεύουμε ότι η ευτυχία είναι τουλάχιστον εν δυνάμει διαθέσιμη για όλους, αν μόνο […]

Μια αγνότητα έλαμπε στα μάτια του

Τελικά, αυτά που μένουν για να θυμάται κανείς στη ζωή του είναι οι εμπειρίες. Οι εμπειρίες που προέρχονται μέσα από τις συναναστροφές του με άλλους. Έτσι θα μεταφερθώ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να διηγηθώ μια εμπειρία μου με έναν Βορειοηπειρώτη που μπορεί να ήταν κι Αλβανός. Αυτό, ίσως, να μην έχει και […]