Με μια φωτογραφική μηχανή και το Photoshop γέμισα την περιοχή μέσα και έξω από το λιμάνι, το σχολείο απέναντι από το σπίτι μου, την περιοχή του ευρύτερου κέντρου και το μπάνιο μου με ομοερωτικά στένσιλ. Θα ήταν ωραία μια βόλτα και να σε κοιτάνε αυτά τα τεράστια αγόρια…
Έχω αρχίσει να σκέφτομαι με ένα μη βιολογικό, ίσως ακόμα μη ψυχολογικό, τρόπο. Είναι μια πιο χωρική αντίληψη που φέρνει τον μαζοχισμό κοντά στο ναρκισσισμό. Με άλλα λόγια, με ενδιαφέρει τώρα ο μαζοχισμός όχι ως απόλαυση στον πόνο αλλά ως η απόλαυση του να χάνεις ταυτόχρονα τον εαυτό σου και να τον ανακαλύπτεις αλλού, ατελώς […]
“(r)eal Skins are much less coherent than the stereotype,” recites the Hairdresser, “subcultures, after all, don’t offer solutions to material problems, they play back the problems symbolically, in style”
Έχω δει όλες τις συναυλίες Diamanda Galas στην Ελλάδα, με εξαιρεση τις τελευταίες εμφανίσεις στο Παλλάς: προτιμώ να τα ακούω από το CD δίχως τις avantgarde μαντάμες που ζητάνε Μπέλλου. Εδώ λοιπόν βλέπουμε και απολαμβάνουμε ένα μοναδικό έργο τέχνης. Στον ήχο είναι η Diamanda που τραγουδά “Είμαι ο Αντίχριστος” καταμεσίς της επιδημίας. Τα visuals είναι […]
κι οι γέροι ποιητές / προβάλλουν το κεφάλι στο παράθυρο, / είναι ώρα τους, / φωνάζουν βοήθεια, / φωνάζουν άγνωστους φαντάρους πάνω, / επισείουν προκλητικά το πορτοφόλι τους, / ρίχνουν μ’ ένα τρελό βλέμμα στη φωτιά τα ποιήματά τους / που πήρε μια ζωή να γράψουν, / γδύνονται να ‘ναι έτοιμοι, / ανάβουν κερί, βάζουν […]
Φτιάχνω κάτι μπουκάλια με ρετσίνα γεμάτα γόπες από τσιγάρα. Είναι αρκετά απλά επιλογή: στα τενεκάκια μπίρα δεν βλέπεις αν το γέμισες, τα πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια λιώνουν από την κάφτρα, το σταχτοδοχείο είναι ξέχειλο και το πάτωμα πλαστικό, καίγεται, και είμαι στο νοίκι. Κάποτε με ζήτησαν ένα τέτοιο μπουκάλι για να γίνει ινσταλέησον στο Fine […]
