Zenit

Στο Zenit ο Tommy πάει πάντα μόνος του. Κάθε φορά, πριν ξεκινήσει, ξυρίζει το κεφάλι, το στήθος και τις μασχάλες, γυαλίζει τις αρβύλες και φορά ένα μαύρο μπλουζάκι ειδικό για την περίσταση. Έπειτα βάφει προσεκτικά τα νύχια του rouge noir, κάνει δύο φσιτ με L’Eau Par Kenzo, για μια νότα αισιοδοξίας, και ξεκινά.
Περισσότερο απ’ όλα του αρέσει η είσοδος στο κλαμπ. Είναι σκοτεινή, μακρόστενη, τόσο που νομίζεις ότι δεν έχει τέλος και φωτίζεται από μπλε προβολείς φυτεμένους κάθετα στο πάτωμα. Από τον επάνω όροφο ακούγεται υπόκωφα η techno και σχεδόν αισθάνεται τη ζέστη και τη μυρωδιά από δεκάδες στριμωγμένα κορμιά. Εδώ νιώθει πάντα ένα σφίξιμο καθώς ανεβαίνει τη σκάλα. Συνήθως για την κόλαση οι ταινίες δείχνουν ότι πρέπει να κατέβεις σκαλιά, αυτό είναι λάθος, εδώ υπάρχει ανάβαση. Ο Tommy ανεβαίνει, σπρώχνει τη μαύρη πόρτα και οσμίζεται τη μυρωδιά του ιδρώτα. Κάθε φορά, εκείνη τη στιγμή ο Σατανάς έρχεται και του δείχνει τα άγουρα αγόρια που κινούνται σαν σκιές μέσα στο σκοτάδι και του τα χαρίζει όλα – αρκεί να υποταχτεί σε αυτόν. Μα ο Tommy πιστεύει σε ένα πράγμα μόνο, κι αυτό λέει «ουτε θεοι, ουτε αφεντεσ», οπότε κάθε φορά φωνάζει «αει, γαμήσου, πούστη» και μπαίνει μέσα. Η κοντινότερη παρέα γυρνά για να δει ποιος φωνάζει, αλλά ο Tommy έχει ήδη χωθεί μέσα στον κόσμο με μια Heineken στο χέρι, ακουμπώντας άτριχα αγορίστικα χέρια, τζιν που σκεπάζουν αδύνατα πόδια και μαύρα μπλουζάκια – σαν το δικό του – μόνο που πολλά από αυτά έχουν λέξεις, φράσεις ή παραστάσεις. Εδώ και δέκα λεπτά ο Sven Wittenkind έχει κολλήσει στο ίδιο μονότονο μπιτ, ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι ο φλοιός του εγκεφάλου να πάψει να λειτουργεί και τα μάτια των αγοριών να αρχίσουν να λάμπουν σαν μάτια ζώων.

Στο βάθος, αριστερά από τον dj, ένα αγόρι στέκεται μόνο του κοιτάζοντας υπνωτισμένο τον κόσμο. Special K, κοκαϊνη η απλά φούμα; Φορά ένα αμάνικο λευκό t-shirt και τζιν βερμούδα και είναι σαν λευκός άγγελος μέσα στη λασπερή μαύρη-γκρι λάσπη του Zenit. Οι ματιές τους συναντιούνται φευγαλέα (μπορεί και όχι) και το αγόρι χαμογελά με μια σκυλίσια γκριμάτσα. Ο Tommy πασχίζει να κινηθεί προς τη μεριά του, αλλά ο κόσμος είναι πολύς, πάρα πολύς, και κάποιος μπερδεύει κάθε κίνησή του. Πάνω από ώμους και κεφάλια προσπαθεί να μη χάσει επαφή όμως η λούπα κάνει ένα γύρισμα στο μπιτ κι ο κόσμος ξεσηκώνεται, τα κορμιά πολλαπλασιάζονται μαγικά και τα 7 Xanax των 2 mg που έχει πάρει τον αναγκάζουν να παρασυρθεί από τον όχλο κάπου μακριά, κάπου όπου ο λευκός άγγελος δεν υπάρχει, κάπου όπου υπάρχει μόνο βίαιος χορός, οσμή τεστοστερόνης από τα αρχίδια των αγοριών, κι ένα αμείλικτο strobe light που σημαίνει την αρχή της έκστασης. Ο Tommy δεν ξέρει άλλο χορό εκτός από pogo και έτσι χοροπηδά με μανία πάνω κάτω, πέφτει στους διπλανούς του, στροβιλίζεται, κλείνει τα μάτια κι αφήνει το κορμί του να έχει την πρωτοβουλία. Η αλπραζολάμη έχει γλυκάνει τις κλειδώσεις του και έχει ζεστάνει το κορμί του. Τυλιγμένος σε ένα προστατευτικό σύννεφο, σκάει ένα χαμόγελο που μπορεί και να μοιάζει με χαμόγελο ευτυχίας και σωριάζεται στο πάτωμα. Μέσα από τα μισόκλειστα μάτια, βλέπει πόδια, κόσμο να μαζεύεται από πάνω του και ξαφνικά ο λευκός άγγελός του εμφανίζεται, περνά μέσα από το πλήθος, του πιάνει το χέρι, του μιλά σε μια γλώσσα ακατάληπτη και στέκεται στο πλάι του μετρώντας τους σφυγμούς του.

Όλοι μας έχουμε έναν άγγελο να μας προστατεύει. Ο Tommy δεν πιστεύει στο θεό, πιστεύει όμως στους αγγέλους, μόνο που ξέρει ότι για να βρει τον δικό του πρέπει να μπει βαθιά στη Μαύρη Χώρα, αβοήθητος, γυμνός κι ευάλωτος· να περάσει από τη λίμνη της φωτιάς, το σκοτεινό βούρκο και να ανέβει στο βουνό του Χαμού. Καθώς κλείνει τα μάτια του και χάνει εντελώς τις αισθήσεις του, κρατά στη μνήμη τη φάτσα του αγοριού με τα άσπρα. Παραδίδεται στα στοργικά του χέρια και ξέρει ότι απόψε έχει βρει τον δικό του.