Μίσος, βία, – (μην το πεις)

Το βράδυ της Τετάρτης ο Tommy αισθάνεται καλά. Για την ακρίβεια θα έλεγε ότι αισθάνεται περίφημα. Η τηλεόραση δείχνει ένα ντοκιμαντέρ για ζέβρες στο mute, ο 105.5 έχει αφιέρωμα στο metal αλλά στο cd έχει βάλει και Sonic Youth “Confusion is Sex” για εφεδρεία. Στο πάτωμα είναι απλωμένες εφημερίδες γιατί πρέπει οπωσδήποτε να βάψει δύο ξύλινα σκαμπό. Το ένα θα είναι μπλε και το άλλο κόκκινο. Μα η οικολογική μπογιά από τα ικεα δεν πιάνει και το κόκκινο είναι γεμάτο πινελιές που φαίνονται άσχημες και ξύλινες περιοχές όπου η μπογιά γλυστρά ανήμπορη επάνω τους. Στο pc έχει συνδεθεί με όλα τα gay κανάλια που ξέρει και κάθε 2 λεπτά ελέγχει αν έχει κα’να καινούριο μήνυμα. Είναι γυμνός μόνο με σλιπ και αρβύλες Doc Marten’s. Είναι παράξενο, μα αυτές οι αρβύλες είναι καλύτερες από κάθε χάπι που του δίνει η κ. Γαλανού. Πολλές φορές κοιμάται στη φλοκάτη στο πάτωμα και τυλίγεται γύρω τους. Η μυρωδιά από δέρμα, μπογιά παπουτσιών και του δικού του ιδρώτα είναι λες και είναι η ταυτότητά του: Tommy was here. Κι έτσι κοιμάται ήσυχος. Σήμερα, όμως, δεν βλέπει να κοιμάται: είναι busy, busy, busy…

Στο net φωσφορίζουν τα ίδια και τα ίδια μηνύματα: asl? stats? top/btm? “Είμαι πάνω, είμαι κάτω, ό,τι θέλω είμαι, μαλάκες”, μουρμουρά ο Tommy και μπαίνει στην τεταμένη σιωπή του main. “Κόλαση, αγαπημένη, έλα και πάρε με”, γράφει – είναι η αγαπημένη του ατάκα, κάπου το έχει διαβάσει, “θέλω δύο, τρεις, πέντε γαμιάδες να με σκίσουν απόψε όποιοι έχουν τ’ αρχίδια ας μου γράψουν”. Μα οι tops είναι φοβισμένοι στην ανασφάλειά τους, μπορεί να μην τους σηκωθεί με τόσο επιθετικό bottom, είναι μαθημένοι ο άλλος να είναι path, η πούτσα τους να ανοίγει όχι μόνο ξυρισμένες κολότρυπες αλλά και το δρόμο για τη δική τους επιβεβαίωση. “Γουστάρω δέκα άντρες με αρχίδια!”, ουρλιάζει στο main ο Tommy και κατεβάζει από το ράφι την “Κοινωνία του Θεάματος” του Guy Deborges. “Το θέαμα είναι κοινωνική σχέση διαμεσολαβούμενη από εικόνες” και τι πιο μεγάλο θέαμα από την ησυχία του main, πίσω από το οποίο ανταλλάσσονται φρενήρως στατιστικές, διαστάσεις, μήκη, διάμετροι, ύψη, ηλικίες, φωτογραφίες, βάρη, γούστα, are you hairy?, are you smooth?

Στη Θέρμη πάλι χιονίζει απόψε αλλά ο Tommy έχει βάλει το καλοριφέρ στο τέρμα και το σπίτι βράζει από τη ζέστη. Με μεγάλα βήματα περνά μέσα από τις εφημερίδες, τις ξεραμένες μπογιές, τα παρατημένα πινέλα και βγαίνει να καπνίσει στο μπαλκόνι. Το χιόνι πέφτει πυκνό – στο φως της λάμπας του δρόμου φαίνεται καθαρά – κι ο Tommy κοιτάζει υπνωτισμένα τις νιφάδες και το κενό κάτω από το μπαλκόνι. “Κόλαση, αγαπημένη, έλα και πάρε με”. Γέρνει για μια στιγμή πάνω από τα κάγκελα και σκέφτεται πως θα περπατήσει στο κενό, μέχρι να βαρεθεί και να πέσει κι αυτός, αργά, απαλά, αθόρυβα στο έδαφος μαζί με τις υπόλοιπες νιφάδες, το χιόνι θα αρχίσει να στρώνεται επάνω του, το ψύχος θα αρχίσει να τον παραλύει γλυκά, μέχρι να μπλαβιάσει, μέχρι η καρδιά να πάψει να χτυπά, μέχρι να κλείσει τα μάτια κουρασμένος και να παραδοθεί… Μα ακριβώς εκείνη τη στιγμή το ράδιο βάζει Breaking the Law απ’ τους Judas Priest και, καταλαβαίνεις, δεν είναι δυνατόν να αυτοκτονήσεις έτσι αθόρυβα με τέτοιο τραγούδι, ο Tommy πετάει άδεια μπουκάλια μπίρας στα ντουβάρια, στο chat οι tops έχουν κολώσει και δεν μιλούν, “Breaking the law, breaking the law!” μουγκρίζει ο Tommy και ψαχουλεύει το συρτάρι με τα μαχαιροπήρουνα με βιάση, βρίσκει το μεγάλο οδοντωτό μαχαίρι του κρέατος και σφίγγει γερά τη λεπίδα στη χούφτα του, γερά, πιο γερά, μέχρι που το δέρμα υποχωρεί στην πίεση και το αίμα αρχίζει να τρέχει δειλά, διερευνητικά, βάφοντας σιγά σιγά όλη την παλάμη του. Μια γλυκιά ηρεμία διατρέχει όλο το κορμί του και ξαπλώνει κουρασμένος στο καναπέ με το χέρι εκτεταμένο. Σκέφεται ότι με το αίμα που τρέχει, το κορμί του αδειάζει αργά από κάθε κακή σκέψη, χάνει τις δυνάμεις του, δεν μπορεί καν να περπατήσει στον αέρα, κλείνει τα μάτια, καληνύχτα, και ακούει τον εκφωνητή να εύχεται κι εκείνος καλό βράδυ…