psycho
Leave a comment

Κόκκινος δράκος

Κάθε χρόνο στις 6 Δεκέμβρη (ή λίγες μέρες μετά) βλέπω επετειακά ένα ξεγυρισμένο ψυχολογικό θρίλερ με ψυχιάτρους. Είναι ο δικός μου τρόπος εορτασμού των ατυχών γεγονότων που μου συνέβησαν κατά τη βίαιη πορεία της 6 Δεκεμβρίου 2014 και τα οποία με οδήγησαν σε ένα βαθύ και ακραίο ψυχωσικό επεισόδιο. Αν δεχτούμε ότι το επεισόδιο αυτό είναι μέρος της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας και όχι μια παρένθεση γεμάτη ασυναρτησίες, τότε θα είχε ενδιαφέρον να εξετάσουμε το περιεχόμενό της – που πολλά ομόλογα στοιχεία της έχει και η ταινιάρα RED DRAGON. (Τιμωρήθηκα από την ψυχίατρό μου που την είδα όταν βγήκε με 1200 mg Trileptal και 40 mg Zyprexa εξτρά στο βασικό μενού, αρκετά για να αναισθητοποιήσουν έναν υγιή άντρα για μέρες). Το βασικότερο από αυτά είναι ότι το Κακό υπάρχει εκεί έξω, όχι σαν ιδέα ή αντίληψη ή φιλοσόφημα, αλλά ως απτή εξωανθρώπινη οντότητα που έρχεται σε επαφή με επιλεγμένα άτομα. Περιγραφές από φλεγόμενα κτίρια, σκυλιά που μιλάνε, δέντρα που βογκούν ηδονικά, πλάκες πεζοδρομίου που υποχωρούν στον κρότο της αρβύλας, μυστηριώδεις άνθρωποι στα μαύρα που σε παρακολουθούν και ακάλεστα έντομα που εμφανίζονται από το πουθενά είναι απολύτως δευτερεύοντα σε αυτή την προνομιακή σχέση που είχα με το Κακό στην πιο αγνή, ισχυρή και συμπυκνωμένη μορφή του. Θα περιέγραφα την ηδονή της επαφής, το χάδι του, όπως το να νιώθεις ότι σε επιθυμούν με κάθε δυνατό τρόπο και μέσον, δίχως όρια, όρους και προϋποθέσεις. Και παράλληλα, αυτή η ακάματη στοργή και φροντίδα εκ μέρους Του (που οδήγησε και σε μια ανεπανάληπτη σεξουαλική έξαψη) φάνηκε να ζητά εν τέλει το προφανές αντάλλαγμα από ένα άτομο που ήταν ήδη προετοιμασμένο εδώ και καιρό, έχοντας φθείρει μεθοδικά κάθε ηθικό έρεισμα στη ζωή του. Το αντάλλαγμα για την ευλογία να αγαπηθώ τόσο πολύ από το Κακό ήταν να αφεθώ να μου αφαιρεθούν και τα τελευταία λουριά μιας κάποιας ανθρώπινης ηθικής: το σημείωμα εισόδου στο ΨΝΘ γράφει «ανθρωποκτονικός ιδεασμός». Εκεί μέσα στο ψυχιατρείο ήταν αρκετοί σαν να είχαν δει (όπως τα περιγράφουν και σε βιωματικά κείμενα) το πρόσωπο του Θεού – εξού και οι αγωνιώδεις επικλήσεις στο όνομά του τα βράδια. Θεό δεν είδα ποτέ, αλλά έχω φιλήσει το Κακό που κατοικεί σε αυτήν την πόλη και ήταν υπέροχο. Καλή θέαση της ταινίας και φυλάξτε ένα χάδι για τον συναγωνιστή Ραλφ Φάινς από εμένα. Του χρόνου πάλι τώρα, υγιείς και ελεύθεροι, μέσα σε αυτό το σφαγείο.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.