queer
Leave a comment

No Future

Αυτές οι γνωστικές επιφυλάξεις, όμως, αποκαλύπτουν πόσο εξαρτώμενη από τις κανονικότητες ήταν ακόμα και η ουτοπική ανατροπή της Αναταραχής Φύλου, μιας και η πρακτική της επαναοικειοποίησης και η αποπειρούμενη επανανοηματοδότηση μέλλουν να αποκαλύψουν την εξουσία των κανονικοτήτων – μια εξουσία ιστορικά κατοχυρωμένη από τους πολυάριθμους φορείς και δίκτυα στα οποία είναι ενθυλακωμένη – να αντιστέκονται στην επανανοηματοδότηση. Ακριβέστερα, η επανανοηματοδότηση δεν μπορεί να καταστρέψει. Απλά παρουσιάζει στην κυρίαρχη κουλτούρα θεάματα πολιτικά αδύναμης έλλειψης σεβασμού. Είναι αυτό πραγματικά ανατρεπτικό, και, πιο θεμελιωδώς, τι σημαίνει ανατρεπτικός; Η ανατροπή, ακόμα ένας κεντρικός όρος στη σκέψη της Butler, σημαίνει πρώτα από όλα, σύμφωνα με το λεξικό, την ανατροπή ενός συστήματος, αλλά στον τρέχοντα ακαδημαϊκό πολιτικό λόγο δείχνει να σημαίνει κάτι πολύ ασθενέστερο από αυτό, αναφερόμενη σε συμπεριφορά που υποσκάπτει γενικά αποδεκτές αρχές. Είναι, σε κάθε περίπτωση, άκρως αμφίβολο ότι η επανανοηματοδότηση, η ανασύνταξη ή η υπερβολική μίμηση, θα μπορέσουν ποτέ να ανατρέψουν κάτι. Αυτές οι μιμητικές δραστηριότητες είναι υπερβολικά συνυφασμένες με τις κανονικότητες που ακολουθούν. Για όσο καιρό τα σημάδια της ανατροπής θα παρέχονται από τα αντικείμενα που πρόκειται να ανατραπούν, η επαναοικειοποίηση μπορεί να καθυστερήσει αλλά είναι αναπόφευκτη: επαναοικειοποίηση και εξιδανίκευση ξανά. Η Butler αρκετά συγκινητικά βλέπει στην συγγένεια στους διάφορους “οίκους” στους οποίους ανήκουν οι drag queens από το Paris Is Burning ένα μάθημα για όλους από εμάς που ζούμε έξω από την ετεροφυλόφιλη οικογένεια. Παρόλο που έχει πει ότι δεν νομίζει ότι εκείνες οι σχέσεις απλά παρέχουν μια νέα και καλύτερη εκδοχή της οικογένειας, οι περιγραφές της από τα σπίτια – ως μητρικά, που ανατρέφουν, φροντίζουν, διδάσκουν, δίνουν καταφύγιο, που καθιστούν κάποιον ικανό – είναι πάνω κάτω ένας κατάλογος των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών.

Αυτοί οι άνδρες φροντίζουν “μητρικά” ο ένας τον άλλον, “στεγάζουν” ο ένας τον άλλον, “αναθρέφουν” ο ένας τον άλλον, και η επανανοηματοδήτηση της οικογένειας μέσα από αυτούς τους όρους δεν είναι μια μάταιη ή άχρηστη μίμηση, αλλά το κοινωνικό και συλλογιστικό χτίσιμο μιας κοινότητας, μιας κοινότητας που επιδένει, φροντίζει και διδάσκει, που δίνει στέγη και σε καθιστά ικανό. Αυτό είναι το δίχως άλλο μια πολιτισμική επανεπεξεργασία της συγγένειας που οποιοσδήποτε εκτός του προνομίου της ετεροφυλοφιλικής οικογένειας (κι εκείνων μέσα σε εκείνα τα “προνόμια” που υποφέρουν εκεί) χρειάζεται να δει, να ξέρει, και να μάθει από αυτή, μια εργασία που δεν καθιστά κανέναν από εμάς που είμαστε εκτός της ετεροφυλοφιλικής οικογένειας να είναι απόλυτος παρίας σε αυτήν την ταινία. Έχεi σημασία ότι είναι στην επεξεργασία της συγγένειας που σφυρηλατείται μέσα από επανανοηματοδότηση των ίδιων όρων που επηρεάζουν τον αποκλεισμό μας και την ταπείνωσή μας που μια τέτοια επανανοηματοδότηση δημιουργεί το συλλογιστικό και κοινωνικό χώρο για κοινότητα, τον οποίο βλέπουμε ως μια οικειοποίηση των όρων της κυριαρχίας που τους στρέφει προς ένα μέλλον με περισσότερες δυνατότητες.

Επιπλέον οι οίκοι συντηρούν τα μέλη τους “σε πείσμα της εκτόπισης, φτώχειας, έλλειψης στέγης”. Αλλά οι δομές που συντηρούν αυτά τα κακά φαινόμενα με κανένα τρόπο δεν απειλούνται ή ανατρέπονται.

Εδώ η επανανοηματοδότηση είναι ελάχιστα περισσότερα από μια παρηγορητική κοινότητα θυμάτων.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.