queer
Leave a comment

Διήμερο προβολών: Ομοφυλοφιλία και φασισμός

programma-nazismos

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30.11.2012
Bent (1997)
• Queer τσάι με κονιάκ και cupcakes

jaggerΤο Bent είναι μια ΒρετανοΓιαπωνέζικη ταινία του 97, σε σκηνοθεσία Sean Mathias, βασισμένη σε ένα θεατρικό του Martin Sherman του 79 (εξού και η θεατρική αισθητική της ταινίας). Η πλοκή διαδραματίζεται στη Γερμανία του 30’, όπου το κλίμα ελευθεριότητας στις τάξεις των ομοφυλοφίλων, αλλά και γενικότερα, που επικρατεί κατά τις προηγούμενες δεκαετίες καταρρέει υπό τη Ναζιστική εξουσία. Η ταινία ξεκινάει με ένα πάρτι κατά τη Νύχτα των Mεγάλων Mαχαιριών στο σπίτι του Max και του συντρόφου του Ruby, στο οποίο ο Max έχει καλέσει ένα όμορφο αξιωματικό των SA με τραγική κατάληξη. Το κλίμα γίνεται ανυπόφορο και η ανάγκη για διαφυγή από το Βερολίνο επιτακτική. O Max είναι γόνος εύπορης Εβραϊκής οικογένειας με σχέσεις αποστασιοποίησης λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Η οικογένεια θα προσφερθεί να τον φυγαδέψει αλλά αυτός δε θέλει να εγκαταλείψει τον Ruby… Το σκηνικό μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Dahaou, όπου εκτυλίσσονται και οι πιο δυνατές και ουσιώδεις στιγμές του φιλμ. Οι σκηνές αυτές αποτελούν μια ωδή στον Έρωτα κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πρωταγωνιστούν πολλοί γνωστοί Βρετανοί κυρίως όπως Clyve Owen, Mick Jagger, Jude Law κτλ. Η φωτογραφία από τον Γιώργο Αρβανίτη είναι υπέροχη.

ΣΑΒΒΑΤΟ 1.12.2012
Paragraph 175 (2000)
• LGBTIQ Μπαρ

Η παράγραφος 175 ήταν μια διάταξη του γερμανικού ποινικού κώδικα, που θεσπίστηκε το 1871 και καταργήθηκε το 1994. Καθιστούσε τις ομοφυλοφιλικές πράξεις μεταξύ ανδρών έγκλημα, και σ’αυτή τη διάταξη βασίστηκαν οι Ναζί για να καταδικάσουν και μετά να στείλουν χιλιάδες γκέι άντρες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε συνεντεύξεις διωκόμενων και επιζώντων LGBT.


Για τη διοργάνωση

Πριν από μισό περίπου χρόνο βρεθήκαμε άτομα με διαφορετικές ιστορίες και διαφορετικές διαδρομές, κοινή όμως επιθυμία να συζητήσουμε, γύρω από το φύλο και τη σεξουαλικότητα, μέσα από ένα πολιτικό πρίσμα. Η αφορμή υπήρξε κάτι πολύ χειροπιαστό, που θα μετατρεπόταν στον αντικειμενικό μας σκοπό: η ανάγκη μας για δημιουργία ενός χώροχρόνου που θα στέγαζε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας και θα δημιουργούσε ρήγματα στην κυρίαρχη ετεροκανονικότητα και στις έμφυλες σχέσεις με πατριαρχικούς όρους.

Αφού κατά κύριο λογο ο δημόσιος χώρος καταλαμβάνεται από στρέητ, και ακόμα και στους πολιτικούς μας χώρους πρέπει να συμπιεστούμε για να χωρέσουμε, νιώσαμε ότι πρέπει να δημιουργηθεί επιτέλους ένας χώρος από εμάς για εμάς και για όλους σαν εμάς: τις αδερφές, τις τζιβιτζιλούδες, τους ανώμαλους, τις αποτυχημένες, τους γραφικούς πούστηδες, τις αλλόκοτες έτερο και όσες/όσους ασφυκτιούν στα όρια του φυσιολογικού. Ένας χώρος αυτοοργανωμένος, εκτός ετεροκανονικών, αλλά και εμπορευματικών πλαισίων που θα αγκαλιάσει τη ζύμωση μεταξύ μας και θα προωθήσει τη δημιουργία μιας κοινότητας με τα χαρακτηριστικά αυτά.

Αφορισμένες

 

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.