queer
Leave a comment

Η βούληση για γνώση

Ο Foucault είδε την ψυχαναλυτική εκδοχή της Δυτικής φιλοσοφίας της γνώσης του εαυτού ως μια στιγμή – μια ουσιαστικά δυσοίωνη στιγμή – στην άσκηση της εξουσίας στη Δυτική ιστορία, ως υπηρέτη μιας ογκώδους εξουσιαστικής στρατηγικής κανονικοποίησης της υποκειμενικότητας. Στον πρώτο τόμο της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας, ο Foucault επιμένει στην σημασία της επιθυμίας ως συστατικής της σύγχρονης υποκειμενικότητας, αλλά βρίσκει την επιθυμία που παράγεται από ειδικά σύγχρονες ασκήσεις της εξουσίας (η ψυχανάλυση θα ήταν υποδειγματική εδώ) ως την επιθυμία του υποκειμένου να γνωρίζει την επιθυμία του. Η ιδιαιτερότητα αυτής εκτεταμένης στιγμής στην ιστορία της εξουσίας (η στιγμή μας) έχει, σύμφωνα με το επιχείρημα του Foucault, λιγότερα να κάνει με τα ιδιαίτερα περιεχόμενα των επιθυμιών του σύγχρονου υποκειμένου παρά με την συναίνεση του υποκειμένου στην άποψη (που προωθείται από την εξουσία) ότι οι επιθυμίες του (και ειδικά οι σεξουαλικές επιθυμίες του) είναι το κλειδί στην ύπαρξή του. Οι ίδιες οι καθοριστικές επιθυμίες είναι δευτερεύουσες σε αυτή την επιστημολογική πείνα, σχεδόν άσχετες με τις ταξινομήσεις και την απορρέουσα διαχείριση που καθίσταται δυνατή μέσα από τη γνώση μας για αυτές. Η ομολόγηση καθιστά τα υποκείμενα ορατά, και η ορατότητά τους (ιδανικά, η ορατότητα των επιθυμιών οι οποίες, όπως τα έχουν κάνει να πιστεύουν, συνιστούν την ουσία τους) είναι προαπαιτούμενο για την πολιτική καθυπόταξή τους.

Leo Bersani, “Is the Rectum a Grave? and other essays”, “The Will To Know”, 2010

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.