Τον γνώρισα πάνω κάτω όταν είχε βγει ο δίσκος με το πλυντήριο. Τον κουβαλούσε μαζί του. Μετά άρχισε να κουβαλά κι άλλα πράγματα, τρομαχτικά. Και μετά τον έχασα. Θα ήθελα να ξαπλώσουμε ανάσκελα στο γρασίδι κάτω από την Ιατρική, να ψευτοφοβόμαστε πάλι ανύπαρκτους ασφαλίτες στο σούρουπο, η μία ψύχωση να πιάνει το χέρι της άλλης, […]
Είναι ένα αγόρι που του μιλάω πολύ, ένα αγόρι που χρειάζομαι ενενήντα φωτογραφίες για να του εξηγήσω, ένα αγόρι που προσέχει τι λέω αλλά δεν με κοιτά στα μάτια εκείνη την ώρα. Στρίβει τσιγάρο και δεν λέει τίποτα. Μου έρχεται να τον αγκαλιάσω, φυσικά, πάντα εγώ αγκαλιάζω αλλά μου έρχεται για πρώτη φορά να γείρω […]
Ο Pierre Bourdieu συνοψίζει μια θεμελιώδη διαπίστωση της αχανούς ανθρωπολογικής και φιλοσοφικής γραμματείας όσον αφορά την δώρηση όταν παρατηρεί ότι “τα μείζονα χαρακτηριστικά της εμπειρίας του δώρου είναι, δίχως αμφιβολία, η ασάφειά του”. Αυτή η ασάφεια βρίσκεται εν μέρει στη δύναμη του δώρου να δένει τον παραλήπτη στον δωρητή, να δημιουργεί μια εν δυνάμει κατάσταση […]
Το 2009, ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Τζέιμς Μαρτέλ δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τον τίτλο «Οι δημόσιες συνωμοσίες του Μακιαβέλλι». Το άρθρο αυτό, (που κατά καιρούς σκεφτόμουν να μεταφράσω αλλά δεν τα κατάφερα ακόμα· ελπίζω κάποτε να βρω το χρόνο), επικεντρωνόταν όχι στο καθαυτό, με στενή έννοια πολιτικό έργο του Μακιαβέλλι, αλλά στα λιγότερο […]
Ντ. Χριστιανόπουλος
Άρχισα να ακούω αναγκαστικά The Clash όταν άρχισα να κάνω παρέα με τον μικρότερο αδερφό του πάνκη του χωριού, δηλαδή με μια μικρογραφία του Paul Simonon στα πολύ νιάτα του εκεί κάπου στα καπνοχώραφα των Σερρών. Θυμήθηκα κι αυτήν την επιθυμία διότι μάλλον έχει έρθει η στιγμή που έρχεται σε πολλούς ανθρώπους, η στιγμή που […]
Κάποτε είχα ένα γκόμενο από αυτούς που λέμε όμορφα άσχημοι. Εμένα μου άρεσε που ήταν αδύνατος (σχεδόν σε “παθολογικό” βαθμό), άτριχος, και παιδικά αφελής και πολύ συναισθηματικός με έναν απλοϊκό, ρηχό τρόπο. Ένα μεγάλο παιδί, που παιδί ήταν και ηλικιακά. Κοινώς ένιωθα πως έπαιζα στη χαμένη παιδική χαρά μου μαζί του. Τον γούσταρα πολύ για […]
Η φάση με το καμπινγκ είναι ωραία διότι τραβάς την τέτοια θέα σε τέτοιες φωτογραφίες. Θα ορκιζόμουν ότι την τράβηξα και φέτος εγώ, αλλά αυτή δεν είναι δική μου. Δεν είναι συνηθισμένο να λαμβάνουμε τόσο έντονα υπόψη μας το βλέμμα και τη οπτική γωνία του φωτογράφου, αλλά σε τούτες τις φωτογραφίες γινόμαστε κι εμείς ηδονοβλεψίες-συνωμότες […]
