απόσυρση σε βαθμό να είναι δυσάρεστο απαράδεκτο ανέμπνευστο αδιαπέραστο άσχετο ανίερο ανόσιο αμετανόητο αντιπαθώ αποδιαρθρώνω αποσωματώνω αποδομώ δε φαντάζομαι (καθαρά) ότι μια ψυχή μπορούσε θα ήθελε θα έπρεπε ή θα και αν αυτοί ναι εγώ δεν νομίζω (καθαρά) ότι μια άλλη ψυχή μια ψυχή σαν τη δική μου μπορούσε θα ήθελε θα έπρεπε ή θα […]
“Μήπως είσαι πολύ καλά;” με ρώτησε ευθύς αμέσως όταν της είπα χαμογελώντας ότι “είμαι καλά”. Φοβόμουν πολύ το “δεν είμαι καλά”, το υγρό δράξιμο της κατάθλιψης, τη νεκρική όψη στο πρόσωπο. Τώρα έμαθα ότι πρέπει να φοβάμαι κι αν είμαι “πολύ καλά”. Το χέρι της όρισε με μια κίνηση στον αέρα μια νοητή, ισχνή γραμμούλα. […]
Ένα χαρακτηριστικό της αλληλεπίδρασης μεταξύ ψυχίατρου και ασθενούς είναι ότι αν η μεριά του ασθενούς ληφθεί εκτός πλαισίου, όπως γίνεται στην κλινική περιγραφή, τότε αυτή μπορεί να ακούγεται πολύ παράξενη. Η μεριά του ψυχίατρου, εν τούτοις, εκλαμβάνεται ως η ίδια η λυδία λίθος για την κοινή μας άποψη της κανονικότητας. Ο ψυχίατρος, ως ipso facto […]
Ο Φλομπέρ, ξέρετε, είχε πει κάτι πολύ ωραίο σε μια επιστολή του: «Μια ανάμνηση είναι κάτι πολύ όμορφο, είναι μια λυπημένη επιθυμία» Η σύγχρονη κοινωνία, ως σύνολο, τείνει προς ένα είδος ιδρυματοποιημένου οπτιμισμού, υιοθετώντας Εγελιανές αντιλήψεις της ιστορίας και ενθαρρύνοντάς μας να πιστεύουμε ότι η ευτυχία είναι τουλάχιστον εν δυνάμει διαθέσιμη για όλους, αν μόνο […]
Μια θριαμβευτική επιτυχία; Εάν υπάρχει μια κεντρική διανοητική πραγματικότητα στο τέλος του εικοστού αιώνα, αυτή είναι ότι η βιολογική προσέγγιση στην ψυχιατρική – το να μεταχειρίζεσαι την ψυχική ασθένεια ως μια γενετικά επηρεασμένη διαταραχή της χημείας του εγκεφάλου – υπήρξε θριαμβευτική επιτυχία. Edward Shorter, A History of Psychiatry Μια υγρή μυρωδιά διαπερνά το μικρό, δίχως […]
Πολύ συχνά, δεν βρίσκουμε βοήθεια ή δεν αναγνωρίζουμε τα προβλήματά μας παρά μόνον όταν έχουμε φτάσει σε ολοκληρωτικό σημείο ρήξης. Όταν όλα καταρρέουν: πλοήγηση μέσα στην κρίση Όταν εσύ ή κάποιος κοντινός σου εισέρχεται σε κρίση μπορεί να είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που έχει συμβεί ποτέ. Δεν ξέρεις τι να κάνεις αλλά φαίνεται ότι […]
Ο Franco Basaglia γεννήθηκε στη Βενετία το 1924. Φτάνοντας στην εφηβεία αποφασίζει να ασχοληθεί με την Ιατρική και αργότερα με την ψυχιατρική. Το 1958 γίνεται καθηγητής Ψυχιατρικής και το 1961 αποφασίζει να διευθύνει το ψυχιατρείο στην Γκορίτσια με σκοπό να αποδομήσει το άσυλο και να διαμορφώσει νέες εναλλακτικές κοινοτικές δομές. Ρίχνει τα κάγκελα του νοσοκομείου, […]
Αυτό το συγκρότημα μου το έμαθε ένα γκαβλάκι από Καλαμάτα που μιλούσαμε το μισό καλοκαίρι στο romeo κάθε βράδυ από τις 12 μέχρι τις πέντε ή έξι το πρωί. Μετά εξαφανίστηκε έσβησε το προφίλ του τον έχασα κι αυτόν μου έμειναν οι Urfaust. Λοιπόν αν πάσχετε από, ή σας έτυχε ποτέ, βίαιη ανάδυση αναμνήσεων και […]
Σχετικά πρόσφατα έγινε μια κοινή κουήρ συνέλευση στη Θεσσαλονίκη. Θέμα της κατέληξε να είναι το πόσο πονούν ορισμένες γυναίκες όταν τα αγόρια βγάζουν τα μπλουζάκια τους στα κουήρ πάρτυ. Και μια έντονη φωνή θύμισε, απαίτησε, ότι αν δεν παρθεί θέση και απόφαση για την περσινή μου λυσσασμένη επίθεση, “κακοποίηση” τη λένε, σε μια συγκεκριμένη τέτοια […]
Όταν ήμουνα μικρός, ας πούμε 14, ξεκαλοκαιριάζαμε στο εξοχικό. Τρεις μήνες διακοπές, καθότι οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι. Το σπίτι ήτανε τότε 200 μέτρα έξω από το χωριό, μόνο του. Ένα απόγευμα του Ιούνη, ήρθε ένα φορτηγό και άδειασε ένα βουνό από τσιμεντόλιθους στην άκρη από το οικόπεδο, θα χρησίμευαν για να φτιάξουμε τον βόθρο. […]
